از اینکه امریکا اصرار می کرد که امام از پاریس به تهران نرود، امام استفاده می کردند که باید رفت، چون امریکا خوبی نهضت و امام و اسلام را نمی خواهد.
حضرت امام، بختیار را یک فرد جاه طلب و لاابالی می دانست و یک جو به ایشان اعتقاد نداشت ولذا موضع گیری آن حضرت علیه بختیار بی اندازه روشن و قاطع و شکننده بود.
نسبت به افراد دستگیر شده، حضرت امام روز 24 بهمن مرا خواستند و حکم را نوشتند و فرمودند که من به شما اطمینان دارم، بروید این افراد را طبق شرع محاکمه و حکم شرع را درباره آنها اجرا نمایید. من هم تابع امام بودم و این کار را به خوبی انجام دادم و افرادی که به حکم من اعدام شدند، از سران جنایتکار رژیم شاه و یا عوامل بیگانه در کشور بودند. من جمله: هویدا، رحیمی، ربیعی، خسروداد، سالار جاف، همدانیان، سرلشگر نصیری، مقدم، پاکروان، بعدها جرجانی، مختوم، واحدی از ترکمن و در کردستان نیز تعدادی از عوامل بیگانه و در سراسر ایران سران قاچاقچیان مواد مخدّر کسانی که با امام مخالف بودند، چون نمی توانستند علناً با ایشان مخالفت کنند، با بنده و امثال بنده مخالفت می کردند.
حضرت امام می گفتند که بزرگ مالکها و انجمن حجتیه خصلتاً با نهضت مخالفند. امام نام شیخ محمود حلبی را از لیست علمای تهران پاک کردند که به او وجوهات داده نشود و شاهد این امر آقای مولایی است.