از جمله خاطراتی که از حضرت امام(س) دارم، سفارش ایشان بود
در منظم بودن و تقسیم وقت و هر کاری را در وقت مقرر انجام دادن. می فرمودند وقتی اوقات و کارهای شما برکت پیدا می کند که آنها را منظم کنید. این مطلب را دقیق در مورد خود ایشان می دیدیم. وقت مطالعه کسی با ایشان نمی توانست ملاقات کند. سر وقت درس، تشریف می آوردند. سر وقت، مرتب حرم می رفتند. بعد از درس، آن را می نوشتند.
بعضی نوشته های ایشان را که من دیده ام، به قدری خوش خط و منظم و بادقت و علاقه نوشته شده که هر بیننده را متوجه می کند. از جمله آنها حاشیه «وسیله» که به خط مبارک نوشته اند و در جلد بسیار خوبی به صورت کتابی تمیز موجود است. مکاسب محرمه ایشان که در دو جلد با خط مبارک بسیار خوبی با فاصله بین خطوط و کاغذ و جلد بسیار تمیز نوشته شده و همین طور جلد اول اصول که به خط مبارک بسیار خوب و کاغذ و جلد عالی نوشته شده است.
البته بقیه اصول را هم مرقوم فرموده بودند، لکن به این صورت با جلد نبود و این ظرافت و دقت معلول همان نظم و ترتیب و استفاده از اوقات است که در غیر ایشان ندیده ایم. اینها نوشته های ایشان است که در قم مرقوم فرموده اند.
نوشته های درسهای نجف را هم که با نظم و ترتیب، حتی در انتخاب کیفیت دفتر و کاغذ مرقوم فرموده اند و چاپ شده است، دیده ایم.
و از برکات این نظم و ترتیب این است که بعد از فوت مرحوم آقای بروجردی رضوان الله علیه، تنها مرجعی که هم حاشیه عروه و هم حاشیه وسیله داشتند، ایشان بودند. با اینکه مراجع بنام در آن وقت متعدد بودند و بسیاری از ایشان در نجف بودند؛ ولی این ویژگی فقط در حضرت امام بود. جالب این است که هر دو حاشیه بسیار دقیق و علمی و در بعضی
موارد استدلالی است که من گاهی که به آن مراجعه و فکر می کنم که وقتی را ایشان با این دقت صرف کرده اند، از خودم خجالت می کشم که چگونه عمری آن طور برکت پیدا می کند و ما با اینکه در خدمت این بزرگوار بوده ایم، فاصلۀ ما با ایشان در این حد زیاد باشد. از خدا می خواهم که ما را توفیق عنایت کند که لااقل شباهتی به این مرد بزرگ پیدا کنیم.