از سال 1337، به صورت شرکت در درسهای خارج فقه و اصول حضرت امام با آن بزرگوار آشنایی نزدیک پیدا کردم. در مهر ماه آن سال حضرت امام خارج اصول را مجدداً از اول مباحث الفاظ و خارج فقه را از مکاسب محرمه شروع فرموده بودند. درس اصول در مسجد سلماسی قم و درس فقه در مسجد محمدیه (سه راه موزه) که آن روز مساحتش حدود 52 مساحت فعلی بود، برگزار می شد. وقتی بنده در درس فقه شرکت نمودم. جمعیتی حدود 60 ـ 70 نفر در بحث شرکت می کردند. روز به روز جمعیت اضافه می شد، تا بعد از چند روزی، به خاطر کثرت جمعیت و تنگی و نامناسب بودن محل، درس فقه را هم به مسجد سلماسی منتقل نمودند.
در آن زمان حوزه درسی آن عزیز (قده) بعد از حوزه درسی مرحوم آیت الله بروجردی که مرجع بزرگ شیعه بودند، بزرگترین حوزۀ تدریس در قم بود و روز به روز هم بر جمعیت این حوزه درس پُر جمعیت، اضافه می شد، به طوری که به خاطر دارم که بعض روزها در بحث فقهشان، که طرف صبح 43 1 ساعت بعد از طلوع آفتاب شروع می شد، در مسجد سلماسی 2 بار آقایان طلاب و فضلای شرکت کننده را بلند کردند که فشرده تر بنشینند تا جمعیت در خارج مسجد داخل کوچه نباشند.
این وضعیت به همین نحو ادامه داشت تا سال فوت مرحوم آیت الله بروجردی ـ فروردین 1340 ـ که ابتدای امر چند ماهی جمعیت درس ایشان مقداری کم شد و سپس به وضعیت اول و بیش از آن برگشت.