بعد از آن که طلاب در روز بیست و پنجم شوال در حادثه فیضیه، به دست عمال رژیم مورد تعدی قرار گرفتند، استاد (رضوان الله علیه) تصمیم شدت بیشتری جهت مبارزه علیه رژیم را گرفتند. حتی به خاطر دارم که آن شب فرمودند من باید از منزل بیرون بروم تا مطلب یکسره شود. اگر نبود که بعضی از شاگردان امام که روی قدمهای ایشان افتاده و اشک می ریختند، امام عازم بودند خود به طرف فیضیه تشریف ببرند؛ ولی مقطوع چنین بود که همۀ ساواکیها به دنبال ایشان می گشتند و چنانچه این تصمیم عملی می شد، بعید نبود که امام شهید شود. اما خدای متعال چنان خواست که نظر مبارک امام تغییر کرد.