امام و قضیه کاپیتولاسیون

‏‏     ‏‏اوایل سال 1343 که امام از قیطریه به قم بازگشتند، دو موضوع در‏‎ ‎‏نظر امام دقیقاً بررسی می شد. اول موضوع نفوذ اجانب در ایران و مسألۀ‏‎ ‎‏کاپیتولاسیون و دوم نفوذ عوامل ‏‎C.I.A‎‏ و واگذاری زراعی دشتهای‏‎ ‎‏قزوین و زنجان به عُمال اسرائیل. در مسأله اول به ما فرمودند در‏‎ ‎‏خصوص ریشۀ کاپیتولاسیون و این قانون ننگین اجنبی در ایران، هر کس‏‎ ‎‏می تواند تحقیق کند. اینجانب موفق شدم کلیۀ آنچه که از اول مشروطه تا‏‎ ‎‏دوران حکومت رضاخان و طرح این قانون ننگین در مجلس شورای ملی‏‎ ‎‏و تجدید آن در دوران نخست وزیری حسن علی منصور اتفاق افتاده بود،‏‎ ‎‏به دقت بررسی نموده و منافی بودن این قانون استبدادی را با قوانین دورۀ‏‎ ‎‏اول مشروطیت و مجلس شورای ملی و قوانین قضایی و حقوقی تطبیق‏‎ ‎‏نموده و همراه شهید آیت الله حاج سید محمد رضا سعیدی که هم مباحثۀ‏‎ ‎‏من بود، محضر امام شرفیاب شدیم و موارد تنظیم شده را محضر امام‏‎ ‎‏تقدیم نمودیم. بعد از مطالعۀ دقیق فرمودند منظور من همین بود. نسبت به‏‎ ‎‏مسأله دوم توسط شخصی از نمایندگان مجلس سنای آن روز که اسمش‏‎ ‎‏را امام نفرمودند جزوه ای محرمانه برای امام رسیده بود و من آن را دیدم‏‎ ‎‏و با کسب اجازه از محضر مبارکشان بنا شد یکشب مطالعه کنم و‏‎ ‎‏یادداشتی از روی آن بردارم در بخشی از آن جزوه وضعیت داخل‏‎ ‎‏فلسطین اشغالی و به خصوص چگونگی وضع قانون و مذهب در‏‎ ‎‏اسرائیل، شرح داده شده بود. از آنجا دانستم که از طریقی که خدا اراده‏‎ ‎‏کرده است، اگر چه به وسیلۀ بعضی عُمال ظاهری رژیم و اشخاصی که آن‏‎ ‎‏روز اسمشان را کسی نمی دانست، مسائل دقیقاً به امام عرضه می شد و‏
‏‎

‎‏امام آگاهانه مسائل را بررسی می کردند.‏

‏‏ ‏

‏‎ ‎

‏‎

‎