پس از آنکه امام از تبعید به ترکیه وارد بغداد شدند، مرحوم آیت الله حاج آقا مصطفی که در معیت والد بزرگوارشان بودند، ورود معظم له را به وسیله تلفن به بیت آیت الله العظمی آقای خویی به نجف اطلاع دادند.
اینجانب و آقایان خائفی و آقا سید کاظم میرعبدالعظیمی پس از اطلاع، از فرط شوق دیدار امام بعد از ظهر همان روز بلافاصله به کاظمین رفتیم و از اولین کسانی بودیم که از نجف توفیق تشرف خدمت آقا را پیدا کردیم.
موقع غروب بود که به محضر مبارک آقا و مرحوم حاج آقا مصطفی در منزل عبدالامیر جمالی که نزدیک صحن مطهر قرار داشت، شرفیاب شدیم در حالی که حضرت آقای سید مرتضی عسکری از علمای بغداد که به دیدن امام آمده بود حضور داشتند.
انبساط و سرور قلبی حاصله از دیدار امام برای ما غیر قابل توصیف بود و ضمناً تشرف ما با توجه به اقامت قبلی ما در قم برای حضرت امام
غیر منتظره بود؛ از این رو از ما سؤال فرمودند: «چه وقتی از ایران آمدید؟» به عرض رسانیدم که یکسال است.
در همین مجلس امام در پاسخ این سؤال که آیا در عراق وضع مشابهی با ترکیه دارید؟ فرمودند: «وقتی از هواپیما پیاده شدیم، به ما گفتند شما یله ورها هستید».
ضمناً یادآور می شوم که امام ظهر روز سه شنبه 13 / 7 / 44 مطابق 9 / ج2 / 1358 قمری از ترکیه با هواپیما وارد بغداد شدند و پس از زیارت کاظمین و سامرا و کربلا، در روز شنبه 24 / 7 / 44 مطابق 20 / ج2 / 1358 قمری (که میلاد ام الائمه(ع) حضرت فاطمه(ع) و نیز تولد امام بود) با استقبال شایانی وارد نجف شدند.