آن روزها بعضی از نویسندگان، مرحوم علامه مجلسی را مورد حملات جاهلانه و یا مغرضانه خود قرار داده و او را به واسطه ارتباطش با دربار صفوی تخطئه کرده بودند. امام پس از اطلاع، یک روز در مسجد شیخ، ضمن دفاع از حریم علمای مسئول، مطالبی ایراد داشتند دائر به اینکه: «علمای بزرگوار سابق مانند علامه مجلسی با علم و قطع به اینکه قُرب آنان به سلاطین جور، موجب وَهْن آنان است و از شخصیت والای آنان می کاهد ولی با این حال همواره سعی می کردند ارتباط خود را با دربار حفظ کنند، باشد تا بتوانند با قدرت و نفوذ معنوی خویش، از سلطه استبداد و استکبار پادشاهان خودمحور بکاهند و اسلام را از شرشان تا حدودی حفظ کنند و ملت را تا حد توان از گزند ظلم و ستم آنان برحذر دارند حق مظلومی را بستانند، دربندی را نجات دهند و گره از کار
مسلمانی بگشایند.