رابطه امام با مبارزان خارج از کشور

‏‏ارتباطات امام با بچه‌های خارج از کشور دو مرحله داشت: مرحله نامنظم و مرحله ‏‎ ‎‏منظم.‏

‏‏مرحله نامنظم: در اوایل افراد تک‏‏‌‏‏تک می‏‏‌‏‏آمدند و صحبتی می‏‏‌‏‏کردند و پس از ‏‎ ‎‏سوالاتی از حضرت امام و دریافت پاسخ می‏‏‌‏‏رفتند.‏

‏
‏‎

‎‏مرحله منظم: که با تاسیس روحانیون مبارز خارج از کشور در نجف آغاز شد. در ‏‎ ‎‏هیات مرکزی آن سه نفر فعالیت داشتند. من تقریبا مسوول روابط امور خارجی در ‏‎ ‎‏هیات مرکزی بودم و ارتباطات بچه‏‏‌‏‏ها از طریق ما بود. هر کسی می‏‏‌‏‏آمد نجف و ‏‎ ‎‏مساله‏‏‌‏‏ای داشت ابتدا ما با او صحبت می‏‏‌‏‏کردیم و بعد ترتیب ملاقات را می‏‏‌‏‏دادیم. ‏‎ ‎‏اعلامیه‏‏‌‏‏های امام را هم ما می‏‏‌‏‏فرستادیم.‏

‏‏آنان اغلب با ما در ارتباط بودند. مرحوم چمران با ما رفت و آمد داشت. ما هم با او ‏‎ ‎‏ارتباط داشتیم. ایشان با آقا موسی صدر رابطه داشت. البته صدر هم با حاج آقا مصطفی ‏‎ ‎‏حشر و نشر داشت و با هم رفیق بودند. او به خانه حاج آقا مصطفی می‏‏‌‏‏رفت و کارها را‏‎ ‎‏درست می‏‏‌‏‏کرد. جلال الدین فارسی در سوریه فعالیت داشت و ارتباطات و ‏‎ ‎‏رفت و آمدش تقریبا کم بود نسبت به افراد مبارز در فرانسه و امریکا و خارج از کشور ‏‎ ‎‏که با ما سر و کار داشتند. او زیاد با ما رابطه نداشت، با انجمن اسلامی دانشجویان ‏‎ ‎‏اروپا و امریکا هم چندان رابطه نداشت؛ مستقل فعالیت می‏‏‌‏‏کرد و بیشتر با فلسطینی‏‏‌‏‏ها‏‎ ‎‏کار می‏‏‌‏‏کرد. چمران با موسی صدر و حرکت محرومین بود. آقای موسی صدر در لبنان ‏‎ ‎‏فعالیت می‏‏‌‏‏کرد و با امام ارتباط داشتند. محمد منتظری در نجف بود و رفت و آمد ‏‎ ‎‏داشت و مبارزه را پیگیری می‏‏‌‏‏کرد. او برای پیگیری به لبنان، اروپا، پاکستان می‏‏‌‏‏رفت و ‏‎ ‎‏ایشان هم جزو همین هیات ما بود و برنامه‏‏‌‏‏هایی که به او محول می‏‏‌‏‏شد انجام می‏‏‌‏‏داد. ‏‎ ‎‏البته کارها و برنامه‏‏‌‏‏های خودش را هم داشت و این اواخر در چهارچوب همین جلسات ‏‎ ‎‏خودمان کار می‏‏‌‏‏کرد.‏

‏‎

‎