برای ضبط درسهای امام ضبط صوتی گرفته بودم که هم آمپلی فایر بود و هم ضبط می کرد. دو بلندگو به ستون های مسجد وصل کردیم و میکروفون آن را هم جلوی منبر گذاشتیم، می خواستیم که هم پخش شود و هم ضبط. به آقای محتشمی پور هم گفتم حواستان باشد. امام وقتی که درس را شروع می کرد اول درس خیلی آرام صحبت می کرد و چون مسجد بزرگ بود جمعیت انبوه معمولا از نشنیدن صدا گله داشتند. روش امام هم این بود که وقتی برای درس تشریف می آورد اول چند دقیقه پای منبر می نشست و بعد بالای منبر می رفت و درس را شروع می کرد. وقتی پای منبر نشست میکروفون را دید که پای منبر گذاشته شده به من فرمود: این چیه؟ عرض کردم که آقایان صدا را نمی شنوند این را گذاشته ایم که همه بشنوند. فرمود: هر کس که نمی شنود بیاید جلو. آقای محتشمی عرض کرد آقا؛ ما هم که جلو هستیم صدا را نمی شنویم. امام سکوت کرد و ما نیز سکوت امام را دال بر رضا گرفتیم. از آن روز شروع به ضبط درس ها نمودیم. بعد به تدریج آمپلی فایر و ضبط را جداگانه گرفتیم و دستگاه ها را هم معمولا زیر منبر کار می گذاشتیم. این نوارها شامل درس های خلل الصلوﺓ بود که حدود 85 یا 86 نوار است که متاسفانه تا به حال موفق نشده ایم آن ها را
خاطرات سال های نجـفج. 2صفحه 34 از نجف اشرف بیاوریم.
خاطرات سال های نجـفج. 2صفحه 35