توسل ، تعبد ، زیارات

‏‏یکی دیگر از جنبه های مهم سیره عملی حضرت امام، زیارت، توسل و عبادات ایشان ‏‎ ‎‏بود؛ شاید در طول تاریخ هزار ساله نجف، تا حالا سابقه نداشته است که در بین مراجع، ‏‎ ‎‏غیر از حضرت امام کسی آمده باشد که این قدر مقید به زیارت حرم و توسل به ‏‎ ‎‏حضرت امیرالمومنین(ع) باشد. ایشان شب به حرم مشرف بودند.‏

‏‏شهید حاج آقا مصطفی خمینی(ره) نقل کرد که روزی فردی عارف به من گفت ‏‎ ‎‏حتما لازم نیست به حرم رفت، از همین جا سلام می‏‏ ‏‏دهیم. او می‏‏ ‏‏گفت من رفتم و این ‏‎ ‎‏مطلب را به حضرت امام گفتم. امام فرمودند: «نه ما باید هر شب برویم حرم، آن عارف ‏‎ ‎‏هم از توی خانه‏‏ ‏‏اش سلام بدهد!»‏

‏‏این بود که حضرت امام در طول سال هر شب سر ساعت معین به حرم برای ‏‎ ‎‏زیارت می‏‏ ‏‏رفتند ولی ماه محرم را روزانه دو بار، صبح‏‏ ‏‏ها برای خواندن زیارت عاشورا و ‏‎ ‎‏عصرها برای زیارت امین‏‏ ‏‏الله مشرف می‏‏ ‏‏شدند.‏

‏‏در مورد نماز هم که حضرت امام نمازهایشان را به جماعت ادا می‏‏ ‏‏کردند و ‏‎ ‎‏تلاوت آیات ایشان هم خیلی زیاد بود، به طوریکه حاج احمد آقا می‏‏ ‏‏گفتند که در طول ‏‎ ‎‏شبانه روز حضرت امام، هفت، هشت بار ‏‏قرآن‏‏ می‏‏ ‏‏خواند. یعنی به طور متناوب، قبل از ‏‎ ‎‏هر نماز، بعد از هر نماز و در تمام فرصت‏‏ ‏‏ها. اما در ماه مبارک رمضان، علاوه بر ‏‎ ‎‏کارهای دیگر یعنی جلسات، استفتائات، کارهای روزمره، به اذکار و ادعیه هم ‏‎ ‎‏می‏‏ ‏‏پرداختند و هیچکدام از کارهایشان را ترک نمی‏‏ ‏‏کردند و هر سه روزی هم، یک ختم، ‏‎ ‎‏قرآن‏‏ تلاوت می‏‏ ‏‏فرمودند.‏

‏‎

‎