سرگذشت پدرم

‏‏پدرم تحصیلات دوره ی سطح را در مشهد نزد اساتید بزرگی چون حاج شیخ حسنعلی ‏‎ ‎‏اصفهانی معروف به «نخودکی» می گذراند. او در سن 17 سالگی به نجف اشرف می رود و بعضی از دروس را نزد اساتیدی مانند آیت الله حاج شیخ مرتضی طالقانی که از اوتاد ‏‎ ‎‏آن زمان بود تلمذ می نماید و دروس خارج را نزد مراجع گرانقدری همچون آیت الله آقا‏‎ ‎‏سید ابوالحسن اصفهانی‏‎[1]‎‏ و آقا میرزا حسین نائینی‏‎[2]‎‏ و آقا ضیاءالدین عراقی و ‏‎ ‎‏دیگر بزرگان طی نموده و اجازه اجتهاد می گیرد. علاوه بر این بزرگان از محضر آیت الله ‏‎ ‎‏غروی اصفهانی معروف به «کمپانی» و آیت الله سید هبة الدین شهرستانی و آیت الله ‏‎ ‎‏اصطهباناتی و بزرگان دیگر فیض می برد.‏

‏
‏‎

‎‏وی در سال 1313 ﻫ .ش از نجف اشرف به کرمان هجرت نموده و در این شهر با‏‎ ‎‏دختر ناظم التجار ازدواج می کند. ناظم التجار از مبارزین علیه انگلیسی ها بود. وقتی وی ‏‎ ‎‏را به واسطه خیانت باغبانش دستگیر نمودند بلا تشبیه همچون امام سجاد علیه السلام ‏‎ ‎‏پاهای او را از زیر شکم با زنجیر بسته و او را به زندان کرمان منتقل کردند حتی در ‏‎ ‎‏زندان هم او را غل و زنجیر کردند. در عین حال دایی ما آقا مهدی که همراه ناظم بوده ‏‎ ‎‏می گفت: «دستگیری ناظم آن قدر برای آن ها اهمیت داشت که فرمانده نیروهای ‏‎ ‎‏انگلیسی برای دیدن او به زندان آمد و در کنار تختی که ناظم را غل و زنجیر کرده ‏‎ ‎‏بودند ایستاد و سوال کرد: ناظم همین است؟! ناظم با جسارت و با فحاشی به او خطاب ‏‎ ‎‏کرد: بله ناظم همین است.»‏

‏‏پدرم با دختر وی ازدواج نمود که ثمره آن شش پسر و یک دختر است که بنده ‏‎ ‎‏پنجمین پسر هستم. اخوی بزرگتر از من در کودکی فوت نمود و بزرگترین برادرم ‏‎ ‎‏پرفسور رحمت، جراح مغز و اعصاب از افتخارات جامعه پزشکی ایران و جهان است. ‏‎ ‎‏دو برادر بزرگتر از من هم یکی در سال 1365 ﻫ.ش فوت کرد و دیگری در ‏‎ ‎‏خرداد 1368 ﻫ.ش هنگامی که برای شرکت در تشییع جنازه امام رضوان الله تعالی علیه ‏‎ ‎‏از مشهد به تهران می آمد، نزدیکی سبزوار در اثر سانحه رانندگی، دار فانی را وداع ‏‎ ‎‏گفت. این مطلب هم بد نیست گفته شود که خانم برادرم می گفت: «صبح روز 13 ‏‎ ‎‏خرداد خانم همسایه به در منزل آمد و گفت: آقای رحمت خیلی آدم خوبی است ‏‎ ‎‏پرسیدم: اتفاقی افتاده؟ گفت: دیشب خواب دیدم منزل شما مراسم روضه خوانی است ‏‎ ‎‏و جمعیت بسیار زیادی حضور داشت، بعد دیدم امام تشریف آورد و در مراسم شرکت ‏‎ ‎‏نمود و بعد از مراسم هم تشریف برد.» روز بعد که خبر سانحه و درگذشت آقای ‏‎ ‎‏رحمت را متوجه شد، به منزل ما آمد و گفت: «حقیقت این است که من در خواب ‏‎ ‎‏دیدم که امام وقت رفتن دست آقای رحمت را هم گرفت و با خود برد.» البته مرحوم ‏‎ ‎‏برادرم علاقه زیادی به امام داشت.‏

‏‏تقریبا بعد از کودتای 28 مرداد 1332 که چهارده ساله بودم به مشهد مشرف شدیم.‏

‏‎

‎