بعد از کشـتار پانزده خـرداد1342، زمـانی که امام را از تهران به قـم برگردانده بودند، در قم جلسه ترحیمی در منزل امام برای بزرگداشت شهدای پانزده خرداد برگزار شد. در آن مجلس یکی ـ دو نفر قرآن قرائت کردند، در آن بین مردم دلسوخته علیه رژیم منفور شعار دادند. یکی از آن قاریان قرآن رو کرد به مردم و گفت: خواهش می کنم شعار ندهید تا این جمله از زبان او جاری شد، امام که در درگاه اتاقی که حدود یک متر و نیم از سطح حیاط ارتفاع داشت، نشسته بودند، فرمودند: این آقا را از مجلس بیرون کنید، مردم را کشته اند، و در آن حرفی نیست، و آن وقت در شعار دادن حرف است؟! اگر مردم مظلوم و شهید داده نتوانند اینجا شعار بدهند، پس کجا شعار بدهند؟
کتابپرتوی از خورشیدصفحه 238