از خصوصیتهای بارز حضرت امام در تدریس این بود که هنگام طرح هر مسأله، و نحوه ورود و خروج به آن طوری بودند که همه جوانب مسأله و ادلّه لازم را بررسی می کردند، حتی اگر مقاله ای نیز دربارۀ آن نوشته شده بود آن را نیز به شکلی مطرح می نمودند تا چیزی، مطلبی دربارۀ موضوع طرح شده فروگذار نشود، نظرهایی را که انتخاب می کردند به قدری قاطع و جدّی بود که گاهی می فرمودند: اگر مرحوم فلانی (نام عالم مورد نظر را می گفتند) هم بود، باید قبول می کرد. شاگردان را به دقت و امعان نظر و تفکر و تعمق در مسائل، و پرهیز از اقتباس از دیگران توصیه اکید می فرمودند. گاهی می فرمودند: اگر چهل سال هم بگویی قال شیخ کذا ...، چیزی نمی شوی، تو خودت چه می گویی؟ نظر خودت چیه؟
کتابپرتوی از خورشیدصفحه 159