پنجاه سال است که نماز شب امام ترک نشده است. امام در بیماری و در صحت و در زندان و در خلاصی و در تبعید، حتی بر روی تخت بیمارستان قلب هم نماز شب می خواندند. امام در قم بیمار شدند به دستور اطبا به تهران منتقل شدند، هوا سرد بود و برف می بارید و یخبندان عجیبی در جاده ها بود؛ امام چندین ساعت در آمبولانس بودند و پس از انتقال به بیمارستان قلب باز هم نماز شب خواندند. حتی شبی که از پاریس به سوی تهران می آمدند، تمام افراد در هواپیما خوابیده بودند؛ اما تنها امام بود که در طبقه بالای هواپیما نماز شب می خواندند.
آن شخصی که همراه امام بود، نقل می کند که :
«من جسارت کردم، گفتم که بروم. ببینم امام در چه حالی است، پله های هواپیما را گرفتم و رفتم طبقه بالا، وقتی رفتم، دیدم امام نشسته اند و مشغول نمازند، مثل سایر اوقات، اما به پهنای صورت، اشک می ریزند و در حال نماز شب هستند.» می گوید: «این حالت امام برای من بسیار جالب بود.» امام حتی در شب پرواز ـ از پاریس به ایران ـ آن هم در چنان شرایطی، نماز شب و حالت نیمه شب را ترک نکردند.
کتابپرتوی از خورشیدصفحه 223