کلاس درس حضرت امام عموماً با بحث و پاسخ سوالات طلاب همراه بود، روزی من یک اشکال در درس وارد کردم، استاد به من جواب دادند، ولی قانع نشدم، معمولاً حضرت امام بعد از تدریس به حرم حضرت معصومه (س) مشرف می شدند، من در طول راه بحث را ادامه دادم، اما باز هم قانع نشدم، جلوی کفشداری ایشان ایستادند و با من صحبت کردند و به یک صورتی مرا قانع کردند، و روز بعد که به درس تشریف آوردند اشکال را دوباره در جلسه تدریس بررسی کردند، و بعد فرمودند: ایشان مرا به این مطلب تنبّه دادند.
این اظهار، خیلی خوب و سازنده بود، اصلاً طلاب را عوض کرد، با آنکه برای من اشکالی پیش آمده بود؛ ولی روی تمام جمعیت حاضر در درس تأثیر عمیق گذاشت، وقتی استادی با آن عظمت بفرمایند: ایشان مرا تنبّه دادند، هرکس باهر غرور علمی که باشد عوض می شود. و خلاصه تعبیر ما این است که جلسه های درس امام عالم پرور است، شاگرد برای ایشان ارزش دارد، بخصوص به طلبه ای که خوب می فهمد بیشتر بها می دهند.
کتابپرتوی از خورشیدصفحه 161