امام در نجف که بودند چون خرج زیاد بود به آقای شیخ عبدالعلی قرهی فرموده بودند که ماهی 30 دینار برای خرج منزل آقا مصطفی به او بدهید. با آن وضعیتی که در نجف بود این30 دینار کفاف زندگی ایشان را نمی کرد و خیلی سخت بود. آقا مصطفی خدمت آیت الله حکیم رفتند ایشان اظهار لطف کردند و قرار شد ماهیانه 6 دینار به مرحوم آقا مصطفی شهریه بدهند. مطلب که به امام رسید ایشان به آقای قرهی فرمودند: از این ماه به مصطفی 24 دینار بدهید. آقا مصطفی به امام عرض کرد آقا چرا اینطور کردید؟ امام دست در جیبشان کرده و کلیدی را درآوردند و فرمودند: این کلید صندوق، تو برو هر چقدر می خواهی بردار! من نمی خواهم به جهنم بروم تو اگر می خواهی به جهنم بروی، برو.
کتابپرتوی از خورشیدصفحه 122