در یکی از سفرهایمان به عراق در صحن حضرت امیرالمؤمنین(ع) با عده ای از فضلا و طلاب و دانشمندان بعد از نماز مغرب و عشا نشسته بودیم، وقتی صحبت تمام شد و آقایان خواستند بروند ساعت را نگاه کردند، اختلاف ساعت پیش آمد و صحن حضرت امیر(ع) هم که ساعتش غروب کوک بود. 30/2 را نشان می داد و ساعت آقایان هم با اختلاف پنج دقیقه و هفت دقیقه، در حین مذاکره بودیم که حضرت امام از درب قبله وارد صحن شدند و یکی از اساتید نجف که آنجا بودند، گفتند که ساعتهایتان را میزان کنید، الآن ساعت 30/2 دقیقه است، و الآن سیزده سال است که امام هر شب در همین ساعت قدم داخل صحن می گذارند، ورود امام خودش بهترین ساعت است.
کتابپرتوی از خورشیدصفحه 52