حضرت امام این ویژگی را داشتند که در همان شرایطی که در سیـاست در حـد اعلای مهارت و تخصص بودند، از مسائل عبادی نیز غافل نبودند، در مسائل عبادی به اندازه ای دقیق و با اهتمام بودند که کمتر ریاضت کش عرفان مسلکی اینگونه بود، و در همان شرایطی که در مسائل عبادی و نیایش و توجه به مسائل معنویت و روحانیت اهتمام بی حد می ورزیدند، از مسائل اجتماعی و سیاسی و علوم اسلامی نیز غافل نبودند. مثلاً ایشان از روزی که به نجف اشرف وارد شدند تا روزی که مهاجرت کردند، هر شب سه ساعت بعد از غروب آفتاب در حرم مطهر حضرت علی(ع) زیارت جامعه کبیره را می خواندند، حتی زمانی که به دنبال کودتایی در نجف حکومت نظامی برقرار شد، دیدند آقا، توی اتاق نیستند به دنبال ایشان گشتند، و امام را بالای پشت بام، روبه روی گنبد مطهر دیدند که ایستاده اند و مشغول خواندن زیارت جامعه هستند.
کتابپرتوی از خورشیدصفحه 11