ارتداد

‏‏ارتداد‏

‏‏مسأله 1 ـ ‏‏در کتاب ارث، هر دو قسم مرتد و بعضی از احکام آن را ذکر کردیم، پس‏‎ ‎‏مرتد فطری اسلامش ظاهراً قبول نمی شود، و اگر مرد باشد به قتل می رسد. و زن مرتد ولو‏‎ ‎‏این که فطری باشد به قتل نمی رسد، بلکه به زندان ابد می افتد و در اوقات نمازها زده‏‎ ‎‏می شود و در معیشت بر او تنگ گرفته می شود و توبه اش قبول می شود، پس اگر توبه نماید‏‎ ‎‏از زندان بیرون آورده می شود. و مرد مرتد ملّی توبه داده می شود، پس اگر خودداری کرد‏‎ ‎‏به قتل می رسد؛ و احوط (وجوبی) آن است که سه روز از او بخواهند که توبه نماید و در‏‎ ‎‏روز چهارم کشته شود.‏

‏‏مسأله 2 ـ ‏‏در حکم به ارتداد، بلوغ و عقل و اختیار و قصد، معتبر است؛ پس ارتداد بچه‏‎ ‎‏اگرچه نزدیک بلوغش باشد و همچنین دیوانه در حال دیوانگی اگرچه ادواری باشد و‏‎ ‎‏همچنین ارتداد مکره اعتبار ندارد و همچنین به واسطۀ آنچه که بدون قصد واقع می شود‏‎ ‎‏مانند هزل گو و ساهی و غافل و بیهوش، اعتباری نیست. و اگر در حال غلبۀ عصبانیّت بر او‏‎ ‎‏که با آن بر خود مسلط نیست، از او صادر شود، حکم به ارتداد نمی شود.‏

‏‏مسأله 3 ـ ‏‏اگر چیزی از او ظاهر شود که موجب ارتداد باشد آنگاه ادعای اکراه نماید، در‏‎ ‎‏صورتی که محتمل باشد، یا ادعای عدم قصد و سبق لسان داشته باشد، در صورتی که‏‎ ‎‏محتمل باشد، از او قبول می شود. و اگر بیّنه بر صدور سخنی از او که موجب ارتداد است‏‎ ‎‏قائم شود، آنگاه آنچه را که ذکر شد ادعا نماید از او قبول است.‏

‏‏مسأله 4 ـ ‏‏فرزند مرتد ملی قبل از ارتدادش در حکم مسلمان است؛ پس اگر بالغ شد‏‎ ‎‏و کفر را اختیار نمود، توبه داده می شود، پس چنانچه توبه کند که همان است‏‎ ‎‏وگرنه به قتل می رسد. و همچنین فرزند مرتد فطری قبل از ارتدادش در حکم‏‎ ‎‏مسلمان است؛ پس اگر بالغ شد و اختیار کفر نمود و همچنین فرزند مسلمان اگر بالغ شد‏‎ ‎‏و قبل از اظهار اسلام اختیار کفر نمود، ظاهر آن است که حکم مرتد فطری بر آن ها‏‎ ‎

‏
‏‎

‎‏اجرا نمی شود، بلکه هر دو توبه داده می شوند وگرنه به قتل می رسند.‏

‏‏مسأله 5 ـ ‏‏اگر ارتداد از مرتد ملّی تکرار شود بعضی گفته اند که در مرتبۀ سوم کشته‏‎ ‎‏می شود. و بعضی گفته اند که در مرتبۀ چهارم کشته می شود و این احوط (وجوبی) است.‏

‏‏مسأله 6 ـ ‏‏اگر مرتد ملّی بعد از ارتداد و قبل از توبه دادنش دیوانه شود کشته نمی شود.‏‎ ‎‏و اگر بعد از توبه دادنش و خودداری او از توبه که قتلش را مباح می کند، دیوانگی عارض‏‎ ‎‏شود، کشته می شود، چنان که مرتد فطری در صورتی که دیوانگی بعد از ارتدادش بر او‏‎ ‎‏عارض شود، کشته می شود.‏

‏‏مسأله 7 ـ ‏‏اگر مرتد ملّی توبه کند، پس کسی که معتقد است او بر ارتدادش باقی مانده‏‎ ‎‏است او را بکشد، بعضی گفته اند که باید قصاص شود، ولی اقوی عدم قصاص است؛ البته‏‎ ‎‏دیه در مالش بر او می باشد.‏

‏‏مسأله 8 ـ ‏‏اگر مرتد، مسلمانی را عمداً بکشد، ولیّ او حق دارد به عنوان قود او را بکشد‏‎ ‎‏و این بر قتل او به جهت ارتداد، مقدم است. و اگر ولیّ عفو نماید یا با مالی مصالحه کند به‏‎ ‎‏سبب ارتداد به قتل می رسد.‏

‏‏مسأله 9 ـ ‏‏ارتداد، با شهادت دو عادل و با اقرار ثابت می شود؛ و احوط (وجوبی) دو‏‎ ‎‏مرتبه اقرار او می باشد. و با شهادت زن ها ـ جداگانه باشند یا با ضمیمه ـ ثابت نمی شود.‏

‏‎ ‎

‏‎

‎