هفدهم: فرج

‏‏هفدهم: فرج‏

‏‏مسأله 1 ـ ‏‏در دو «شفر» زن یعنی گوشتی که مانند احاطۀ دو لب نسبت به دهان، عورت‏‎ ‎‏زن را احاطه نموده است، دیه کامل او می باشد. و در یکی از آن ها نصف آن است؛ خواه‏‎ ‎‏زن، کبیره باشد یا صغیره، ثیّبه باشد یا باکره، ختنه شده باشد یا غیر آن، قرنا باشد یا رتقا یا‏‎ ‎‏سالم، افضا شده باشد یا غیر آن.‏

‏‏مسأله 2 ـ ‏‏اگر به جنایت فلج شوند ظاهراً دو ثلث دیه آن است. و اگر چیزی از آن دو را‏‎ ‎‏که در آن ها فلجی است قطع کند در آن ثلث می باشد.‏

‏‏مسأله 3 ـ ‏‏در «رکب»، و آن در زن جای عانۀ مرد می باشد، حکومت است؛ آن را جدا از‏‎ ‎‏عورت قطع نماید یا منضم به آن و همچنین در عانۀ مرد حکومت می باشد.‏

‏‏مسأله 4 ـ ‏‏در افضای زن، دیۀ کامل او می باشد. و افضا این است که دو راه بول و حیض‏‎ ‎‏را یکی قرار دهد. و همچنین است بنابر احوط (وجوبی) اگر دو راه حیض و غائط را یکی‏‎ ‎‏قرار دهد. و بین مرد بیگانه و زوج فرقی نیست مگر در یک صورت و آن جایی است که‏‎ ‎‏افضا از زوج، به وطی بعد از بلوغ باشد. و اما قبل از بلوغ بر او دیۀ زن با مهرش می باشد.‏‎ ‎‏مسأله 5 ـ ‏‏اگر زن از طرف غیر شوهرش اکراه شده باشد پس برای او مهر المثل است با‏‎ ‎‏دیه. و اگر زن موافق او باشد پس برای زن دیه است، نه مهر. و اگر زنی که اکراه شده، باکره‏‎ ‎‏باشد، آیا علاوه بر مهر و دیه، ارش بکارت نیز برای او واجب است؟ در آن تردّد است؛ و‏‎ ‎‏احوط (وجوبی) این است.‏

‏‏مسأله 6 ـ ‏‏مهر و ارش در صورت قائل شدن به آن، در مال او می باشد و همچنین‏‎ ‎‏است دیه.‏

‏‎ ‎

‏‎

‎