بُت عشوه گر
رندانه گاه از سر کویت گذر کُنم
شاید به زیر چشم به رویت نظر کُنم
تسبیح پارسٰایی و سجّادۀ ریا دَر رهن باده چون نبود سیم و زر کُنم
آمد شدن به مدرسه ام نیست بعد از این جز آنکه جُستجوی بُتی عشوه گر کُنم
در صحن مسجدم نبود راه غیر از آنک
بر کوی میْ فروش از آن ره گذر کُنم