سُرودِ عشق
بهٰار آمد و گُلزار نورباران شد
چمن ز عشق رُخ یار، لاله افشان شد
سُرود عشق ز مُرغان بوستان بشنو! جمال یار ز گُلبرگِ سبز تابان شد
ندا به سٰاقی سرمستِ گُلعذار رسید که طرف دشت چو رُخسار سُرخِ مستان شد
به غنچه گوی که از روی خویش پرده فکن که مُرغ دل ز فراق رُخت پریشان شد
ز حال قلب جفا دیده ام مپرس، مپرس
چو ابر از غم دلدار اشگ ریزان شد