انتظار
از غم دوست در این میکده فریاد کشم
دادرس نیست که در هجر رُخش داد کشم
داد و بیداد که در محفل ما، رندی نیست که بَرش شکوه برم، داد ز بیداد کشم
شادیم داد، غمم داد و جفا داد وَ وفا با صفا منّت آنرا که به من داد، کشم
عاشقم، عاشق روی تو، نه چیز دگری بار هجران وَ وصالت به دل شاد کشم
در غمت ای گل وحشیِ من ای خسرو من جور مجنون ببرم، تیشۀ فرهاد کشم
مُردم از زندگی بی تو – که با من هستی طرفه سرّی است که باید بَرِ اُستاد کشم
سالهٰا می گذرد، حٰادثه ها می آید
انتظار فَرج از نیمۀ خرداد کشم