تقید امام به آداب و حریم افراد

‏‏تقید امام به آداب و حریم افراد‏

‏‏مدتی در نجف بودم (دو سال و اندی) بعد به قم برگشتم. در آن زمان درس امام‏‎ ‎‏عمومی، و به غیر از درس آقای بروجردی از درسهای دیگر شلوغتر بود. محل درس‏‎ ‎‏هم به مسجد سلماسی آمده بود. اول در مسجد محمدیه بود. آقای شریعتمدار هم‏‎ ‎‏در مسجد مدرسه حجتیه درس می گفت. یک نفر از طلبه ها رفته بود به آقای‏‎ ‎‏شریعتمدار گفته بود شما بیایید مسجد محمدیه تدریس کنید، و امام که جمعیت‏‎ ‎‏درسشان بیشتر است در مسجد مدرسه حجتیه تدریس کند. آقای شریعتمدار‏‎ ‎‏جواب نداده بود. ایشان در خیابان حضرت امام را دیده بود و گفته بود شما تشریف‏‎ ‎‏بیاورید در مسجد مدرسه حجتیه درس بگویید و من درسم را به مسجد محمدیه‏‎ ‎‏منتقل می کنم. امام از دست این طلبه که این حرف را زده بود، خیلی منکسر شده‏‎ ‎‏بود. آقا شیخ اسداللّه نجف آبادی نقل می کند: «امام آمد بعد از درس منقلب بود.‏‎ ‎‏گفت یکی از شماها به بزرگان حوزه جسارتی کرده و گفته جای درسشان را به ما‏‎ ‎‏بدهند و بیایند اینجا درس بگویند. بعد فرمود، این آقا برود توبه کند و از آن آقا‏‎ ‎‏عذرخواهی کند. البته من عذرخواهی کردم اما من جسارت نکرده بودم، آن آقا که‏‎ ‎‏جسارت کرده، او باید عذرخواهی می کرد». امام خیلی به آداب و حریم افراد مقید‏
‏‎

‎‏بود.‏‎[1]‎

‏‏*  *  *‏

‏‎ ‎

‏‎

‎