با لبخند جواب می دادند
هیبت و عظمت امام به حدی بود که اشخاص عادی کمتر جرأت می کردند با ایشان زیاد صحبت کنند و یا برخلاف ادب چیزی بگویند. ولی در جلسۀ درس، وقتی یکی از طلاب اشکالی داشت و از ایشان می خواست بپرسد، چنان با آغوش باز و قیافۀ بشاش و با لبخند، سؤال کننده را تشویق می کردند و او را می پذیرفتند و سؤال او را گوش داده و به او جواب می دادند که شاگرد نه تنها به جواب سؤال خود می رسید، بلکه با کمال خوشحالی از خدمت امام مرخص می شد.
* * *
کتابسلسلۀ موی دوستصفحه 180