هنگام صحبت سرشار از اخلاص

‏‏هنگام صحبت سرشار از اخلاص‏

‏‏حضرت امام(س) مقید بودند که همیشه در آخرین روز تدریسشان که منجر به‏‎ ‎‏تعطیلات تابستانی یا ماه محرم الحرام یا دهۀ آخر ماه صفر و یا ماه مبارک رمضان‏‎ ‎‏می شد، برای طلبه ها موعظه کنند. یکی از موضوعهایی که بارها دربارۀ آن موعظه‏‎ ‎‏فرموده بودند و بر روی آن هم بسیار تکیه داشتند، اخلاص در عمل بود. و همیشه‏‎ ‎‏این آیۀ کریمه از قرآن را شاهد می آوردند: «اعوذ باللّه من الشیطان الرجیم. قل انما‏
‏‎

‎‏اعظکم بواحده ان تقوموا للّه .»‏‎[1]‎

‏‏    ‏‏ایشان در اطراف این موضوع توضیحهایی می دادند و می فرمودند: «انسان باید‏‎ ‎‏در کارهایش هدف و مقصدی جز خدای متعال نداشته باشد». در هنگام صحبت،‏‎ ‎‏گویی تمام اعضای وجودشان سرشار از اخلاص بود. به گونه ای که کلمه های ایشان‏‎ ‎‏آنقدر دلنشین بودند که گمان نمی کنم کسی از شنوندگان موعظۀ ایشان، لحظه ای از‏‎ ‎‏لحظه های موعظه های معظم له را فراموش کرده باشد. در بعضی افراد موعظه های‏‎ ‎‏ایشان چنان تأثیر می گذاشت و در روحشان حلول می کرد که انگار همیشه در برابر‏‎ ‎‏چشمانشان قرار دارد. هر کاری که انسان می خواست انجام دهد، به یاد موعظۀ‏‎ ‎‏امام(ره) و آیۀ کریمۀ «قل انما اعظکم» می افتاد که ایشان به عنوان تنها موعظه القا‏‎ ‎‏می فرمودند.‏‎[2]‎

‏‏*  *  *‏

‏‏ ‏

‏‎ ‎

‏‎

‎