بهتر اینکه دم فروبندم
اِنّ الْجَهٰادَ بٰابٌ مِنْ اَبْوٰابِ الْجَنَّةِ فَتَحَهُ الله ُ لِخٰاصَّةِ اَوْلِیٰائِهِ (عن امیرالمؤمنین علیه السلام)
این فضیلت بزرگ در بین فضایل بیشماری که برای مجاهدین فی سبیل الله نقل شده بیشتر جلب توجه می کند.این واژه ها با همان معنای عرفی خود ـ نه اسرار الهی و عرفانی که دست ما از آنها کوتاه است ـ بی شک گفتار و نوشتار بشر عادی از بیان آنها عاجز است. این مدال الهی بر بازوان مجاهدان، چون خورشید در نزد صاحبان اسرار غیبی و ملکوتی می درخشد. مگر این جلوۀ همان خلقت نیست که ابراهیم خلیل الرحمن را مفتخر کرد؟ و بارقه ای از مقام حبیب اللهی نیست که در تارک افضل موجودات می درخشد؟ و مگر نازلۀ مقام ولیّ اللهی نیست از امیرالمؤمنین تا خاتم الاولیا که به آن اولیاءالله مشرف شده؟ اگر هست ـ که هست ـ با چه بیان می توان حول آن گردید، و با کدام چشم بشری می شود این جلوه را دید؟ پس بهتر اینکه من قاصر با تقدیم «السلام علیکم یا خاصة اولیاءالله » دم فرو بندم.
* * *
کتابامام به روایت امامصفحه 115