پیش من مکان معین مطرح نیست

‏‏پیش من مکان معین مطرح نیست‏

‏‏اکنون که من ـ به ناچار ـ باید ترک جوار مولا امیرالمؤمنین ـ علیه السلام ـ را نمایم‏‎[1]‎‏ و در‏‎ ‎‏کشورهای اسلامی، دست خود را برای خدمت به شما ملت محروم ـ که مورد هجوم‏
‏‎

‎‏همه جانبۀ اجانب و وابستگان به آنان هستید ـ باز نمی بینم و از ورود به کویت با داشتن‏‎ ‎‏اجازه ممانعت نمودند، به سوی فرانسه پرواز می کنم. پیش من مکان معینی مطرح‏‎ ‎‏نیست؛ عمل به تکلیف الهی مطرح است، مصالح عالیۀ اسلام و مسلمین مطرح است. ما‏‎ ‎‏و شما امروز که نهضت اسلامی به مرتبۀ بسیار حساس رسیده است مسئول هستیم؛‏‎ ‎‏اسلام از ما انتظار دارد. ...‏

‏‏     من در حال گرفتاریها و اشتغالات اخیر، اخبار ایران و قیامهای پی درپی نقاط مختلفه‏‎ ‎‏را مثل کرمانشاه و بعض مناطق کردستان و قتلهایی که به دست دژخیمان شاه واقع شده‏‎ ‎‏می شنیدم، و هم متأثر و متأسف بوده و هستم و هم امیدوار و سربلند؛ امیدوار به‏‎ ‎‏شجاعت ملت بزرگ، و سربلند از فداکاری آنان در راه اسلام و مستضعفین. سربلند باد‏‎ ‎‏ملتی که با فداکاری خود قدم در راه پیروزی حق برداشت و سدهای مانع از آن را یکی‏‎ ‎‏پس از دیگری شکست! پیروز باد رادمردانی که با خون خود عزت برباد رفته را باز گرفت‏‎ ‎‏و عظمت پایمال شده به دست سلاطین ستمگر را باز یافت! من وقتی مطالعۀ روحیۀ‏‎ ‎‏مردان و زنانِ جوانْ از دست داده را می کنم که شجاعانه در مقابل مصایب ایستادگی کرده‏‎ ‎‏و می کنند، برای خود احساس شرمندگی می کنم. من می بایست با مصیبتهای شما قدم به‏‎ ‎‏قدم همراه و آنچه شما دیده اید دیده باشم؛ مع الأسف نتوانستم در بین شما باشم و آنچه‏‎ ‎‏شما لمس کردید بکنم لکن از این راه دور، چشمم به شما روشن و قلبم برای امت‏‎ ‎‏اسلامی می تپد.‏‎[2]‎

‏‏*  *  *‏

‏‎ ‎

‏‎

‎