تاثیر دیدار امام

‏‏   در مرحله ای از عملیات کربلای 5، در غرب کانال ماهی و شرق بصره،‏‎ ‎‏نیروهای لشکر 21 حضرت رسول (ص) تحت فشار شدیدی قرار داشتند.‏‎ ‎‏تعداد محرومین و شهداء نسبتاً زیاد بود. گر چه مدت تقریباً دو ماهی بود که‏‎ ‎‏نیروها به مرخصی نرفته و سختی های زیادی را متحمل شده بودند، اما‏‎ ‎‏پایمردی و تلاش آنها بسیار قابل تحسین بود. به پاداش این کار رزمندگان،‏‎ ‎

‏
‏‎

‎‏ترتیب ملاقاتی با حضرت امام برای آنها داده شد. جریان کار از این قرار بود‏‎ ‎‏که روز پنجم فروردین 1366 توسط حاج سید احمد آقا و آقای توسلی‏‎ ‎‏درخواست خود را مطرح کردیم. تعطیلات عید نوروز بود و همه در حال‏‎ ‎‏استراحت. ملاقاتهای رسمی هم همه تعطیل بود. با همه اینها وقتی که حضرت‏‎ ‎‏امام با درخواست ملاقات رزمنده ها مواجه شدند، با آغوش باز پذیرفتند. این‏‎ ‎‏همه لطف و محبت نسبت به رزمنده ها برای ما هم بسیار تعجب آور بود.‏‎ ‎‏خلاصه روز ششم فروردین خدمت ایشان رسیدیم. گزارش اوضاع و احوال‏‎ ‎‏لشکر و آمادگی بسیجی ها و سپاهیان را برای ایستادگی و جانبازی به‏‎ ‎‏حضورشان ارائه کردیم. آن بزرگوار بسیار خوشحال شده و لطف و محبت‏‎ ‎‏خاصی ابراز داشتند. ‏

‏‏   عشق و علاقه بین امام و رزمندگان دو طرفه بود و با هر دیدار امام گویی‏‎ ‎‏جانی تازه در کالبدها دمید می شد و تمام خستگی ها از تنها زدوده می گردید.‏‎ ‎‏در جبهه و در کوران عملیات و در هر حالت اگر رزمندگان کسی را می دیدند‏‎ ‎‏که احتمال می دادند به ملاقات حضرت امام برود، سلام خود را به حضور آن‏‎ ‎‏بزرگوار تقدیم می داشتند و دیگر ذکری و حرفی از خانواده های خود نداشتند.‏

‏‎

‎