احکام ودیعه (امانت)
نسخه چاپی | ارسال به دوستان
برو به صفحه: برو

نوع ماده: کتاب فارسی

پدیدآورنده : خمینی، روح الله، رهبر انقلاب و بنیانگذار جمهوری اسلامی ایران، 1279-1368

محل نشر : تهران

ناشر: مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی (س)

زمان (شمسی) : 1391

زبان اثر : فارسی

احکام ودیعه (امانت)

مساله 2327ـ‏ اگر انسان مال خود را به کسی بدهد و بگوید نزد تو امانت باشد و‏‎ ‎‏او هم قبول کند یا بدون این که حرفی بزنند صاحب مال بفهماند که مال را برای‏‎ ‎‏نگهداری به او می دهد و او هم به قصد نگهداری کردن بگیرد باید به احکام ودیعه و‏‎ ‎‏امانتداری که بعداً گفته می شود عمل نماید.‏

مساله 2328ـ‏ امانتدار و کسی که مال را امانت می گذارد، باید هر دو بالغ و عاقل‏‎ ‎‏باشند، پس اگر انسان مالی را پیش بچه یا دیوانه امانت بگذارد، یا دیوانه و بچه، مالی‏‎ ‎‏را پیش کسی امانت بگذارند صحیح نیست.‏

مساله 2329ـ‏ اگر از بچه یا دیوانه چیزی را بطور امانت قبول کند، باید آن را به‏‎ ‎‏صاحبش بدهد، و اگر آن چیز مال خود بچه یا دیوانه است باید به ولیّ او برساند و‏‎ ‎‏چنانچه مال تلف شود، باید عوض آن را بدهد، ولی اگر برای این که مال از بین نرود‏‎ ‎‏آن را از بچه گرفته چنانچه در نگهداری آن کوتاهی نکرده باشد ضامن نیست.‏

مساله 2330ـ‏ کسی که نمی تواند امانت را نگهداری نماید، بنابر احتیاط واجب‏‎ ‎‏باید قبول نکند، ولی اگر صاحب مال در نگهداری آن عاجزتر باشد و کسی هم که‏‎ ‎‏بهتر حفظ کند نباشد این احتیاط واجب نیست.‏

مساله 2331ـ‏ اگر انسان به صاحب مال بفهماند که برای نگهداری مال او حاضر‏‎ ‎‏نیست، چنانچه او مال را بگذارد و برود و این شخص مال را بر ندارد و آن مال تلف‏‎ ‎‏شود، کسی که امانت را قبول نکرده ضامن نیست ولی احتیاط مستحب آن است که‏‎ ‎‏اگر ممکن باشد آن را نگهداری نماید.‏


کتابرساله توضیح المسائلصفحه 368

مساله 2332ـ‏ کسی که چیزی را امانت می گذارد، هر وقت بخواهد می تواند آن‏‎ ‎‏را پس بگیرد و کسی هم که امانت را قبول می کند، هر وقت بخواهد می تواند آن را به‏‎ ‎‏صاحبش برگرداند.‏

مساله 2333ـ‏ اگر انسان از نگهداری امانت منصرف شود و ودیعه را به هم بزند‏‎ ‎‏باید هر چه زودتر مال را به صاحب آن یا وکیل یا ولیّ صاحبش برساند، یا به آنان خبر‏‎ ‎‏دهد که به نگهداری حاضر نیست. و اگر بدون عذر مال را به آنان نرساند و خبر هم‏‎ ‎‏ندهد چنانچه مال تلف شود، باید عوض آن را بدهد.‏

مساله 2334ـ‏ کسی که امانت را قبول می کند، اگر برای آن، جای مناسبی ندارد،‏‎ ‎‏باید جای مناسب تهیه نماید و طوری آن را نگهداری کند که مردم نگویند در امانت‏‎ ‎‏خیانت کرده و در نگهداری آن کوتاهی نموده است، و اگر در جایی که مناسب نیست‏‎ ‎‏بگذارد و تلف شود، باید عوض آن را بدهد.‏

مساله 2335ـ‏ کسی که امانت را قبول می کند، اگر در نگهداری آن کوتاهی نکند‏‎ ‎‏و تعدی یعنی زیاده روی هم ننماید و اتفاقاً آن مال تلف شود، ضامن نیست. ولی اگر‏‎ ‎‏به اختیار خودش آن را در جایی بگذارد که گمان می رود ظالمی بفهمد و آن را ببرد،‏‎ ‎‏چنانچه تلف شود باید عوض آن را به صاحبش بدهد مگر آن که جایی محفوظ تر از‏‎ ‎‏آن نداشته باشد و نتواند مال را به صاحبش یا به کسی که بهتر حفظ کند برساند که در‏‎ ‎‏این صورت ضامن نیست.‏

مساله 2336ـ‏ اگر صاحب مال برای نگهداری مال خود جایی را معین کند و به‏‎ ‎‏کسی که امانت را قبول کرده بگوید که باید مال را در اینجا حفظ کنی و اگر احتمال هم‏‎ ‎‏بدهی که از بین برود نباید آن را به جای دیگر ببری چنانچه امانتدار احتمال دهد که‏‎ ‎‏در آنجا از بین برود و بداند چون آنجا در نظر صاحب مال برای حفظ بهتر بوده گفته‏‎ ‎‏است که نباید از آنجا بیرون ببری می تواند آن را به جای دیگر ببرد، و اگر در آنجا ببرد‏‎ ‎‏و تلف شود ضامن نیست. ولی اگر نداند به چه جهت گفته که به جای دیگر نبر،‏‎ ‎‏چنانچه به جای دیگر ببرد وتلف شود، احتیاط واجب آن است که عوض آن را بدهد.‏

مساله 2337ـ‏ اگر صاحب مال برای نگهداری مال خود جایی را معین کند ولی‏‎ ‎‏به کسی که امانت را قبول کرده نگوید که آن را به جای دیگر نبر، چنانچه امانتدار‏‎ ‎‏احتمال دهد که در آنجا از بین می رود باید آن را به جای دیگری که مال در آنجا‏

کتابرساله توضیح المسائلصفحه 369

‏محفوظ تر است ببرد، و چنانچه مال در آن جای اول تلف شود ضامن است مگر آن‏‎ ‎‏که صاحب مال هم احتمال تلف شدن مال را در آنجا بدهد که در این صورت کسی که‏‎ ‎‏امانت را قبول کرده ضامن نیست.‏

مساله 2338ـ‏ اگر صاحب مال دیوانه شود کسی که امانت را قبول کرده باید فوراً‏‎ ‎‏امانت را به ولیّ او برساند و یا به ولیّ او خبر دهد، و اگر بدون عذر شرعی مال را به‏‎ ‎‏ولیّ او ندهد و از خبر دادن هم کوتاهی کند و مال تلف شود، باید عوض آن را بدهد.‏

مساله 2339ـ‏ اگر صاحب مال بمیرد، امانتدار باید مال را به وارث او برساند یا‏‎ ‎‏به وارث او خبر دهد و چنانچه مال را به وارث او ندهد و از خبر دادن هم کوتاهی کند‏‎ ‎‏و مال تلف شود ضامن است، ولی اگر برای آن که می خواهد بفهمد کسی که می گوید‏‎ ‎‏من وارث میتم، راست می گوید یا نه، یا میت وارث دیگری دارد یا نه، مال را ندهد و‏‎ ‎‏از خبر دادن هم کوتاهی کند و مال تلف شود ضامن نیست.‏

مساله 2340ـ‏ اگر صاحب مال بمیرد و چند وارث داشته باشد کسی که امانت را‏‎ ‎‏قبول کرده باید مال را به همۀ ورثه بدهد، یا به کسی بدهد که همۀ آنان گرفتن مال را‏‎ ‎‏به او واگذار کرده اند، پس اگر بدون اجازۀ دیگران تمام مال را به یکی از ورثه بدهد‏‎ ‎‏ضامن سهم دیگران است.‏

مساله 2341ـ‏ اگر کسی که امانت را قبول کرده بمیرد، یا دیوانه شود، وارث یا‏‎ ‎‏ولیّ او باید هرچه زودتر به صاحب مال اطلاع دهد، یا امانت را به او برساند.‏

مساله 2342ـ‏ اگر امانتدار نشانه های مرگ را در خود ببیند چنانچه ممکن است‏‎ ‎‏باید امانت را به صاحب آن یا وکیل او برساند و اگر ممکن نیست باید آن را به حاکم‏‎ ‎‏شرع بدهد و چنانچه به حاکم شرع دسترسی ندارد، در صورتی که وارث او امین‏‎ ‎‏است و از امانت اطلاع دارد، لازم نیست وصیت کند وگرنه باید وصیت کند و شاهد‏‎ ‎‏بگیرد و به وصی و شاهد، اسم صاحب مال و جنس و خصوصیات مال و محل آن را‏‎ ‎‏بگوید.‏

مساله 2343ـ‏ اگر امانتدار نشانه های مرگ را در خود ببیند و به وظیفه ای که در‏‎ ‎‏مسالۀ پیش گفته شد عمل نکند، چنانچه آن امانت از بین برود باید عوضش را بدهد،‏‎ ‎‏اگرچه در نگهداری آن کوتاهی نکرده باشد و مرض او خوب شود، یا بعد از مدتی‏‎ ‎‏پشیمان شود و وصیّت کند.‏

‎ ‎

کتابرساله توضیح المسائلصفحه 370