گوهر گرانبها

‏‏مرکز درمانی جماران که شکل یک بیمارستان کوچک به خود گرفته‏‎ ‎‏است و با تعدادی پزشک و پرستار و پیراپزشک آمادۀ ارائه خدمات‏‎ ‎‏درمانی می باشد، در سال 1363‏‎[1]‎‏ به همت و تدبیر فرزند امام، مرحوم‏‎ ‎
‏‎

‎‏حاج احمد آقا، و کمک و همراهی سپاه پاسداران ساخته شد.‏

‏‏     دکتر نوربالا، مسئول این مرکز درمانی، فردی متواضع و پرتلاش و‏‎ ‎‏با حس مسئولیت زیاد است که او را از سالها قبل می شناسم و به‏‎ ‎‏محض ورود به اتاقش، خوشامد می گوید و پس از آنکه دقایقی را به‏‎ ‎‏احوالپرسی در کنار هم می گذرانیم، دکتر صحبتهای لازم را دربارۀ‏‎ ‎‏فلسفۀ ایجاد این بیمارستان کوچک بیان می کند. دکتر نوربالا از یک‏‎ ‎‏سال پیش هنگامی که امام خمینی(س) دچار مشکل قلبی شده اند‏‎ ‎‏برایم می گوید: «هنگامی که امام مشغول گرفتن وضو در منزل بودند‏‎ ‎‏دچار ناراحتی قلبی و اُفت فشار خون می شوند و بیهوش بر زمین‏
‏‎

‎‏می افتند در آن لحظه حضور مؤثر و مفید خانم طباطبایی، عروس‏‎ ‎‏دانشمند امام، بسیار چشمگیر و حساس بود. ایشان به سرعت‏‎ ‎‏پزشکان و پرستاران موجود در بیمارستان را در جریان امر قرار‏‎ ‎‏می دهد، و به لطف خدا و به کمک تیم پزشکی و وجود امکانات‏‎ ‎‏بیمارستانی، از بروز یک فاجعه جلوگیری می شود. پس از انتقال امام‏‎ ‎‏به بیمارستان و به هوش آمدن ایشان، حضرت امام از حاج احمد آقا‏‎ ‎‏نام بیمارستان را می پرسند که به ایشان گفته می شود در نزدیک منزل و‏‎ ‎‏در بیمارستانی در جماران بستری هستند و برای اطمینان خاطر‏‎ ‎‏حضرت امام، کسی را به منزل می فرستد تا وسیله ای از وسایل‏‎ ‎‏شخصی امام را بیاورد. آنگاه امام کاملاً باورشان می شود که در کجا‏‎ ‎‏بستری می باشند.» ‏

‏‏     همچنین دکتر در ادامه می گوید: اگرچه امام از قبل راضی به‏‎ ‎‏ساختن درمانگاه یا بیمارستانی مختص به خود نبودند و این کار به‏‎ ‎‏دور از اطلاع و چشم ایشان انجام گرفت؛ اما پس از اطلاع، توصیه‏‎ ‎‏می کنند که باید مردم از این درمانگاه استفاده کنند. این خواستۀ امام‏‎ ‎‏باعث شد تا برای گسترش بیمارستان، خانۀ یکی از همسایگان‏‎ ‎‏خریداری شود تا عموم مردم از آن استفاده کنند.‏

‏‏     دکتر تأکید زیادی مبنی بر حفظ اسرار این مکان دارد و می خواهد‏‎ ‎‏که موضوع وجود این بیمارستان و مسائل احتمالی آینده آن را پیش‏‎ ‎‏خود به امانت نگه دارم و حتی اعضای خانوادۀ خود را هم در جریان‏‎ ‎‏امر قرار ندهم. به عبارتی، او به من تکلیف می کند که به خاطر حفظ‏
‏‎

‎‏مصالح ملی و انقلاب، راز نگهدار باشم. صحبتهای دکتر که از دل بر‏‎ ‎‏می آید بر دل می نشیند و او نیز از بابت حفظ اسرار، اطمینان خاطر‏‎ ‎‏حاصل می کند.‏

‏‏***‏

‏‏     ‏‏امروز یک هفته است که به این مرکز درمانی آمده ام، در این مدت‏‎ ‎‏کارم آشنایی با محیط، افراد و چگونگی انجام وظایف بود و اکنون‏‎ ‎‏باید مهیای پیوستن به گروه پرستاری ـ پزشکی مستقر در منزل امام‏‎ ‎‏باشم. کار گروه مواظبت و کنترل 24 ساعته از وضعیت جسمانی امام‏‎ ‎‏است و این افتخار نصیبشان شد تا محافظ قلبی باشند که میلیونها‏‎ ‎‏قلب برای او می تپد!‏

‏‏     گروه شامل هشت پرستار و چند پزشک متخصص قلب می باشد‏‎ ‎‏که به صورت نوبتی در طبقه دوم اقامتگاه امام در کنار دستگاههایی که‏‎ ‎‏حداکثر تا دویست متر فاصله، قلب را کنترل می کنند، به مراقبت‏‎ ‎‏مشغولند.‏

‏‏     این اقامتگاه در قسمت شمالی بیمارستان و در یک حیاط مجزا‏‎ ‎‏واقع شده است. در اینجا یک ساختمان دو طبقه با سقف شیروانی و‏‎ ‎‏با آجرهای قرمز و تقریباً قدیمی قرار دارد که حدود یک سال است‏‎ ‎‏محل اقامت امام می باشد. حضرت امام باید در دسترس گروه‏‎ ‎‏محافظان قلب باشد تا اگر مشکلی پیش آمد اقدام سریع و بدون مانع‏‎ ‎‏انجام گیرد. این گوهر گرانبها را باید با حساسیت مراقبت کرد، گرچه‏‎ ‎‏دستان گروه، لرزان و ناتوان است؛ اما باید گوهرداری را به هر شکل‏
‏‎

‎‏ممکن انجام داد! البته در پس این دستان، دعای عاشقان و دوستداران‏‎ ‎‏امام وجود دارد که بهترین دلگرمی و پشتوانه کار گروه می باشد.‏

‏‏ ‏

‏‎ ‎

‏‎

‎