المسألة الثالثة فی الأقلّ والأکثر
مقدّمة
نسخه چاپی | ارسال به دوستان
برو به صفحه: برو

نوع ماده: کتاب عربی

پدیدآورنده : خمینی، سید مصطفی، 1309-1356

محل نشر : تهران

ناشر: مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی (س)

زمان (شمسی) : 1385

زبان اثر : عربی

مقدّمة

مقدّمة

‏ ‏

‏قد عرفت فی بحث الشکّ فی التکلیف: أنّ الشکّ مجری البراءة‏‎[1]‎‏،‏‎ ‎‏وفی مباحث الاشتغال: أنّ القاعدة تقتضی الاحتیاط فی موارد الشکّ فی المکلّف‏‎ ‎‏به‏‎[2]‎‏، وإنّما الکلام هنا ـ وهو باب الأقلّ والأکثر دون المتباینین ـ‏‎ ‎‏فی أنّ الشکّ فیه من الشکّ فی التکلیف، لا المکلّف به کما أفاده فی «الدرر»‏‎[3]‎‎ ‎‏والأمر سهل.‏

وبالجملة:‏ لیس هنا بحث کبرویّ؛ لتمامیة الکبریٰ فی البابین السابقین، وإنّما‏‎ ‎‏هو حول صغری المسألة، ولذلک یتصدّی القائلون بالبراءة إلیٰ إرجاع الشکّ هنا إلی‏‎ ‎‏التکلیف، والاحتیاطیّون إلی العکس؛ بمعنیٰ أنّه لاتجری البراءة؛ لتنجّز التکلیف وإن‏‎ ‎‏لم یکن أحیاناً من الشکّ فی المکلّف به، فما فی کلام العلاّمة الأراکیّ من کون‏‎ ‎‏المسألة دائماً من الشکّ فی المکلّف به‏‎[4]‎‏، فی غیر محلّه، فلیتدبّر.‏

وبالجملة:‏ یستدعی التحقیق فی بحوث الأقلّ والأکثر تقدیم بعض اُمور‏‎ ‎‏وجیزة:‏

‎ ‎

کتابتحریرات فی الاصول (ج. 8)صفحه 3

  • )) تقدّم فی الجزء السابع : 3 ـ 5 .
  • )) تقدّم فی الجزء السابع: 303 ـ 307.
  • )) درر الفوائد، المحقّق الحائری : 474 .
  • )) نهایة الأفکار 3: 374 و 375.