اسلام براى همه طبقات
اسلام براى همه است. اسلام از توده پیدا شده است و براى توده کار مى کند؛ اسلام از طبقه بالا پیدا نشده است. پیغمبر اکرم از همین جمعیت پایین بود، از همین توى جمعیت پا شد و قیام کرد.
اصحاب او از همین مردم پایین بودند؛ از این طبقه سوم بودند. آن طبقه بالا بالا مخالفین پیغمبر اکرم بودند. از همین توده پیدا شده است و براى همین جمعیت، همین ملت قیام کرده است و به نفع همین ملت احکام آورده است: إِنَّ أَکْرَمَکُمْ عِنْدَ الله أَتْقاکُمْ ؛ خداى تبارک و تعالى به طبقات نگاه نمى کند که این طبقه بالاست، این نخست وزیر است، این اعلیحضرت همایونى است، این نمى دانم
کتابآیین انقلاب اسلامی (ج.۱)صفحه 150
چه است، این سردار است. نزد خداى تبارک و تعالى اینها هیچ مطرح نیست. در اسلام تقوا مطرح است. آنکه تقوا دارد، هر که تقوایش زیادتر است، پیش خدا کرامتش زیادتر است. آن کارمندى که در کارمندى اش تقوا دارد، آن نخست وزیرى که در نخست وزیرى اش تقوا دارد، تقواى سیاسى دارد، آن وزرایى که تقوا دارند، در کارهایى که مى کنند متقى هستند، با خدا هستند، آن رئیس جمهورى که تقوا دارد، الهى است، اینها کریمند. و اگر خداى نخواسته تقوا در کار نباشد، همه از نظر خدا منفى اند. آن روزى که بر ملتْ تقوا پیدا بشود ملت برومند است، کریم است، پیش خدا «اکرم» است؛ إِنَّ أَکْرَمَکُمْ عِنْدَ الله أَتْقاکُمْ استثنا ندارد. پیغمبر اکرم براى اینکه اتْقاى ناس بود، اکرم ناس بود. امیرالمؤمنین براى اینکه بعد از رسول الله، اتْقَى الناس بود، اکرم ناس بود. نَسَب و سَبَب، این حرفها توى کار نیست؛ تقوا در کار است. 86
***
کتابآیین انقلاب اسلامی (ج.۱)صفحه 151