مجله نوجوان 211 صفحه 12

شهریار زنجانی نگاهی به انیمیشن فصل شکار 2 کو گوش شنوا؟! بارها پیش آمده است که از دنباله سازی برای کارهای موفق سینمایی و تلویزیونی نامیده­‏ایم و به قول خیلی خیلی ادبی آنها را آسیب­شناسی و کنکاش کرده­‏ایم ولی انگار مدیران کمپانی‏­های بزرگ فیلمسازی در سطح جهانی اصلاً مجلۀ دوست نوجوانان را مطالعه نمی‏­کنند و اگر هم می­‏کنند فقط صفحات مربوط به اعصاب‏­نوردی را مطالعه می‏­کنند و اگر هم صفحات سینمایی و تلویزیونی را می‏­خوانند احتمالاً خودشان را به کوچۀ علی چپ می­‏زنند و به روی مبارک نمی‏­آورند. همین است که یکی پس از دیگری در دام دنباله سازی می­‏افتند و ذره ذره در منجلاب تباهی فرو می­‏روند! آنها گول موفقیتهای قبلی خود را می­‏خورند و اصلاً هم حاضر نیستند از تجربۀ دیگران استفاده کنند. انیمیشن سینمایی فصل شکار از آثار موفق انیمیشن سه بعدی به حساب می­‏آیند. این انیمیشن با فروش نسبتاً بالای خود موفق شد در کنار آثاری همچون پشت پرچین، خوش بدرخشد و مورد استقبال کودکان و نوجوانان، حتی بزرگسالان زیادی در سطح جهان قرار بگیرد. همین موفقیتها و کف و سوت زدنها برای این انیمیشن باعث شد که شرکت فیلمسازی سونی خام شود و باز هم به میتواوکالاهان، کارگردان پیشنهاد ساخت قسمت دوم این انیمیشن را بدهد. او کالاهان دست به کار شد و باقی اعضای گروه را صدا کرد. آنها دور هم جمع شدند، عقلهایشان را روی هم ریختند، زورشان را در باز و جمع کردند و فصل شکار 2 را دادند بیرون! آنها برای اینکه متفاوت ظاهر شوند تصمیم گرفتند مسیر رفته را باز گردند یعنی به جای حرکت از زندگی شهری به سمت زندگی جنگلی برای حیوانات، از جنگل به میان حیوانات خانگی برگشتند؛ جناب الیوت یعنی همان گوزن کم شاخ که در فصل شکار 1 به عنوان نقش مکمل وارد داستان می­‏شود و کم­کم نقش اول را از آن خود می‏­کند، قصد دارد ازدواج کند ولی درست هنگامی که قرار است به عروس خود «بله» بگوید اتفاق ناخوشایندی برای دوست صمیمی ­اش، «سوسی» که یک سنگ خانگی پا کوتاه است می­افتد و مراسم عروسی به هم می­‏خورد. گروه، به قصد نجات «سوسیس» راهی می­‏شوند و سرانجام او را در میان سایر حیوانات خانگی پیدا می­‏کنند. حیوانات خانگی به ریاست «فی­فی» معتقدند که حیوانات جنگلی، بدوی، انگل و کثیف هستند و به آنها آسیب می­‏رسانند... نویسندگان « فصل شکار 2» تمام تلاش خود را می­‏کنند که فیلمی با داستانی اکشن و با درونمایه‏­های طنز ارائه دهند ولی در این کار موفق نیستند. ریتم تند فیلم به جای آنکه بیننده را سر ذوق بیاورد و با دستان همراه کند، او را گیج و دلزده می­‏کنید. شوخی‏­های فیلم تکراری است حتی در آن خبری از خیلی از نکات موفق حتی حضور خرگوشها که در قسمت اول بسیار طنزآمیز و خنده دار بود در قسمت دوم کم رنگ و حتی بی­‏رنگ می­‏شود. نویسندگان سعی کرده‏­اند که از دیالوگهای خنده­آور استفاده کنند ولی زیاد بودن حجم گفتگوها سبب سردرگمی بیننده می­‏شود، همچنین در خیلی از صحنه­‏ها این حس به وجود می‏­آید که گفتگوها بی­‏ربط است و در پیشبرد داستان نقشی ندارد.