نامه
زمان: 30 شهریور 1357 / 18 شوال 1398
مکان: نجف
موضوع: آزادی آقای قمی از زندان ـ حکومت نظامی و سرنیزه
مخاطب: قمی، ـ مشهد
بسم الله الرحمن الرحیم
حضرت آیت الله آقای قمی ـ دامت برکاته
آزادی جنابعالی پس از دوازده سال زندان غیرقانونی و غیرانسانی به جُرم حقگویی و حق طلبی موجب مسرت گردید. کشتار بی رحمانۀ ماههای اخیر، خصوصاً کشتار بیشماری از فرزندان اسلام که تعداد کشته شدگان را بیش از چهارهزار نفر نقل می کنند، یکی دیگر از نمونه های آزادی و تمدن بزرگ و آشتی دولت شاه است. تا برقراری این رژیم منحط، امید آزادیْ پوچ و ستمکاری و خیانت ادامه دارد. شعار مردم مسلمان ایران باید قطع ید اجانب و عمال خائن آنان که در رأس آن شاه است باشد. اکنون که شاه با قدرت کوبندۀ ملت مواجه است و ناچار است که با حکومت نظامی و سرنیزه به حیات غیرقانونی خود ادامه دهد، برای اغفال مردم، تظاهر به دلسوزی برای زلزله زدگانی می کند که به هیچ وجه در محیطی که زلزله خیز است هیچ گونه اقدامی برای حفظ جان مردم محروم از او صورت نگرفته است. اکنون که شاه، ملت را از هستی ساقط و هر چند گاه دست به قتل عامی تازه می زند، برای زلزله زدگان دلسوزی می کند که خود در اثر بی توجهی در امور خانه سازی، خانه های آنان را بر سر مردمش خراب کرده است. شما خود می دانید و بدان معتقدید و همه باید بدانند که ملت ایران شاه را نمی خواهد و هر کس که شاه و سلطنت او را بخواهد خائن است. از خداوند تعالی سلامت جنابعالی و عظمت اسلام و مسلمین و قطع ایادی اجانب را خواهانم. والسلام علیکم و رحمة الله .
روح الله الموسوی الخمینی