مجله نوجوان 97 صفحه 32

دلارام کارخیران در دنیای عجایب چوب پاها همة ما در فیلمهای قدیمی ، در جزیره های مرموز و پر از گنج کارتو ها و در قصه های دزدان دریایی با چوب پاها مواجه شده ایم . البته این روزها راه رفتن روی چوبهای بلند ، خیلی مرسوم نیست و شاید فقط در سیرکهای محلی پیدا شود در حالیکه در سالهای گذشته ، راه رفتن بر روی چوبهای بلند از تفریحات و ماجراجوییهای عام مردمان بود . در قرن نوزدهم ، چوب پاها دو سفر مهم در جهان انجام دادند . در یکی از این سفرها ، یک افسر ارتش روسیه ، تمام مسیر روسیه تا پاریس را با پای پیاده و بر روی چوبهای بلند پیمود . خبر این سفر ، سیلبین دورنون 34 ساله را به وجد آورد . دورنون ، نانوایی بود که در کشور فرانسه زندگی می کرد . در شهر او ، فستیوالها و جشنهای زیادی برگزار می شد که در این جشنها مردان و زنان لباسهای محلی می پوشیدند و بر روی چوبهای بلند راه می رفتند . اما دورنون فکر می کرد راه رفتن بر روی چوبهای بلند ، کاری فراتر از یک سرگرمی ساده است . او می دانست که راه رفتن بر روی چوبهای بلند در اصل واکنش دفاعی گله دارانی بوده است که در سالهای خیلی خیلی دور ، برای مراقبت از گله نیاز به ارتفاع داشتند تا حیوانات مزاحم را از دور ببینند . به همین خاطر ، چوپانهای اولیه بر روی چوبهای بلند گام بر می داشتند تا به محیط اطرافشان تسلط داشته باشند . دورنون به طور جدی تمرین راه رفتن با چوبهای بلند را شروع کرد . در سال 1886 ، او مردم شهر پاریس را که در فستیوال چوب پاها گرد هم آمده بودند ، شگفت زده کرد . چرا که او توانست از تمام پله های یک برج بلند با چوبهای مرتفع بالا برود . پس از آن او تصمیم گرفت بر روی همان چوبها تا مسکو سفر کند و در دوازدهم ماه مارس سال 1891 سفر خود را آغاز کرد . او پوستینی از پوست بره بر تن داشت و ساکش ، لباسهایش و نقشه ها را به پوست وصل کرده بود . او تمام مسیر را بر روی چوبها پیمود و خیلی زود توانست روزانه 50 تا 60 کیلومتر را روی چوب بپیماید . بالاخره او به مرز کشور روسیه و در دهم ماه می به مسکو رسید . در طول سفر ، همیشه دو افسر پلیس او را همراهی می کردند و او عکس مهم صفحات روزنامه های جهان بود . دورنون از مسکو به سمت سنت پترزبورگ رفت و از آنجا به فرانسه بازگشت ، البته این بار سوار بر قطار . یک سال بعد او کتاب «از پاریس تا مسکو در 58 روز» را منتشر کرد . 6 سال بعد ، یعنی در سال 1897 ، جوان 27 ساله ای به نام سیمون گروزو ، به جای چوب از آهن استفاده کرد . حفظ تعادل روی پاهای آهنی این مرد ، ساده تر از چوب بود ، بعلاوه پاهای او ، به خوبی از پس سگهای ولگرد و مزاحم بر می آمدند . او با این پاها سفر سه ساله ای در قارة آسیا و اروپا را آغاز کرد و جالب اینجا بود که این پاهای آهنی تا پایان سفر دوام آوردند و نشکستند .