سخنرانی
زمان: قبل از ظهر 13 آبان 1358 / 13 ذی الحجه 1399
مکان: قم، دبیرستان حکیم نظامی
موضوع: پیوند روحانی و دانشگاهی ـ انتقادهای نامعقول
حضار: دانش آموزان قم و تهران
بسم الله الرحمن الرحیم
تا حیات دارم خدمتگزار همه هستم
من امروز آمده ام در میان شما دانشجویان عزیز به دو منظور؛ یکی بزرگداشت روز شهادت جوانهای عزیز در دانشگاه در اثر هجوم وحشیانۀ مأمورین جبار. و یکی برای پیوند بین قشر روحانی و قشر دانشگاهی و دانشجویان. من این پیوند را تبریک عرض می کنم به روحانیون و تبریک عرض می کنم به دانشگاهیان.
من آمده ام تا پیوند خدمتگزاری خودم را به شما عزیزان عرضه کنم که تا حیات دارم خدمتگزار همه هستم؛ خدمتگزار ملتهای اسلامی؛ خدمتگزار ملت بزرگ ایران؛ خدمتگزار دانشگاهیان و روحانیان؛ خدمتگزار همۀ قشرهای کشور و همۀ قشر های کشورهای اسلامی و همۀ مستضعفین جهان.
پیوند روحانی و دانشگاهی؛ پیوند روشنفکران با ملت
یک پیوند باید بین این دو قشر مترقی و این دو مغز متفکر باشد؛ یعنی روحانیون عزیز و دانشگاهیان عزیز. و یک پیوند باید بین روشنفکران، نویسندگان، تمام کسانی که مُتنوَّرالفکر هستند، با قشرهای ملت ـ با این دو قشری که قبلاً ذکر کردم ـ برادران ما در هر جا که هستند و به هر شغل که اشتغال دارند و به هر لباس که هستند و به هر مرتبه ای که از دانش و علم هستند باید بدانند که اگر چنانچه با هم اجتماع نداشته باشند، اجتماع فکری نداشته باشند، برای این ملت مستضعف خدمتگزار نباشند، برای این کشور اسلامی خدمتگزار نباشند، کارِ این کشور و بارِ این کشور به منزل مشکل می رسد، می رسد لکن
مشکل می رسد. و اگر چنانچه این قشرهای متفرق، این گروههای متفرق، این آرای متفرق، این مسلکهای متعدد در یک معنا با هم مجتمع بشوند ـ و آن حفظ کشور و حفظ کیان اسلام ـ با تحقق یک همچو معنا ما به مقاصد عالیۀ اسلامی، که همان مقاصد عالیۀ ملتها و همان مقاصد مستضعفین است، به زودی خواهیم رسید.
ما این همه جوان دادیم، در دانشگاهها جوان دادیم، در مدرسه های قدیمی جوان دادیم، در مدارس علمی و اسلامی و فرهنگ جوان دادیم، در خیابانها و بازارها و کوچه ها شهید دادیم که به مقصد برسیم. برای مقصد بود و آن مقصد همان بود که ملت ما فریاد کشیدند و آن را خواستند: استقلال، آزادی، جمهوری اسلامی.
برادرهای عزیز من، برادرهای روشنفکر، برادران نویسنده و صاحب قلم، برادران دانشگاهی، دانشجویان محترم، روحانیان معظم، بازاریان محترم، کارگران عزیز، کارمندان محترم! بیایید به هم بپیوندیم. بیایید تمام قلمها و تمام قدمها و تمام گفتار ما بر منافع این قشر مستضعف باشد. نگذارید خون این شهیدان هدر برود. نگذارید زاغه نشینان ما باز ادامه بدهند به زاغه نشینی. نگذارید ابرقدرتها باز به طمع بلعیدن ما بیفتند. نگذارید توطئه های ابرقدرتها و خائنین رشد پیدا کنند. ای قشرهای روشنفکر و ای قشرهای نویسنده! قلمها و گفتار خودتان را در راه این مستضعفین صرف کنید. ای دانشمندان ما، ای دانشجویان ما، ای فرهنگیان ما، ای دانشگاهیان ما! اجتماعات خودتان را برای راه این مستضعفین تقویت کنید. شما بودید که این همه خدمت کردید و این همه خون دادید و این همه حبس رفتید و این همه زجر کشیدید برای خلاصی از یوغ دشمنان، خلاصی از چپاولگری چپاولگران. نگذارید زحمات خودتان هدر برود. قلمها را در راه خدمت به این خلق به کار بیندازید؛ گفتار را در راه خدمت به مستضعفین، و اَعمال را در خدمت به مستضعفین.
لزوم پرهیز از تفرقه و انتقادهای بی جا
ای دوستان من، ای برادران من! از تفرقه بپرهیزید. و همان طور که امروز، روزِ پیوند
روحانی و دانشگاهی و دانشجویان است، ادامه بدهید به این پیوند. و روشنفکران و نویسندگان، تمام قشرها به این دو پیوندِ عزیز بپیوندند. شما دیدید با پیوند قشرهای مختلف اعجاز بزرگ تاریخ را ایجاد کردید و آن شکست همۀ ابرقدرتها بود. امروز آنها از کار ننشسته و مشغول توطئه هستند. شما را به روی هم باز می دارند، وا می دارند و از اجتماع باز می دارند. هر قشر شما با قشر دیگر تفرقه افکنی می کنند. آنها بین اقشار تفرقه افکنی می کنند. کمک نکنید به این تفرقه افکنیها، که این، کمک به دشمنان کشور است، به دشمنان اسلام است.
انتقاد اینقدر نکنید بدون جهت، بهانه گیری نکنید بدون جهت که این به نفع دشمنان ماست. هر روز نگویید انقلاب شد و هیچ نشد. این خیانت به ملت است. ملت همه چیز داد و بزرگترین چیز را به دست آورد و آن آزادی و کوتاهی دست دشمنان. و برای همین فریاد می کرد و این را به دست آورد. نگویید چیزی نشد؛ شد و معجزه شد. آنهایی که می گویند نشد، برای تضعیف روحیۀ ملت است. برای سست کردن ارادۀ ملت است. این دانسته یا ندانسته خدمت به استعمار است. این دانسته یا ندانسته خدمت به رژیم منحط شاهنشاهی است. کارهای بزرگی شد، کارهای معجزه آسا؛ شکست طاغوت، شکست ابرقدرتها. امروز مملکت ما مستقل است. احدی در او تصرف نمی تواند بکند. و اجازه نمی دهیم که چپ و راست در این مملکت دخالتی بکند. اجازه نمی دهیم که ذخایر ما را به چپاول ببرند. از این چیز بهتر چه می خواستید از یک انقلاب؟ همان که ملت می خواست؛ آزادی را می خواست، حاصل است. همه الآن آزاد نشسته اید و در همه جا آزاد مجتمع هستند. و در پنج سال پیش، هیچ نمی توانستید یک همچو اجتماعی را ایجاد کنید. آزادید، این چیزی بود که ملت می خواست و شد. مستقلید، هیچ قدرتی به شما نمی تواند حکومت کند، مستقلید. و این مطلبی است که شد. این چیزی است که می خواست ملت وَ شد. رژیم را ساقط کردید و جمهوری اسلامی را ایجاد کردید. و این امری است که شد. این سه مطلب را ملت ما می خواست و هر سه مطلب شد.
ای کوتاه فهمان! ای خیانتگران! اینقدر تزویر نکنید که چه شد. همان که ملت
می خواست شد. ملت ما برای شکم قیام نکرده بود. ملت ما برای این امور منحط قیام نکرده بود. ملت ما برای آنچه قیام کرده بود، شد. چطور می گویید نشد؟ و از این به بعد هم تمام خواستهای دست دوم ملت انجام خواهد گرفت. و نه قدرتهای خارجی و نه توطئه های داخلی و نه قلمها و نه گفتارها نمی تواند جلوگیری کند از این سیل خروشان. برادران من! بدانید که این مسائلی که طرح می کنند و این اشکالاتی که می تراشند همه برای تضعیف شماست. همه برای این است که شما را مأیوس کنند. می خواهند شما را از اسلام مأیوس کنند. آنهایی که منافع خودشان را از دست داده اند ـ یا در خطر می بینند ـ می خواهند شما را مأیوس کنند. می خواهند شما را از قدرت خودتان مأیوس کنند تا سست بشوید و آنها به مقاصد خودشان برسند. لکن باید بدانند که نه ملت ما دیگر سست خواهد شد و نه شما دیگر به مقاصدتان می رسید.
هشدار به توطئه گران
این اشخاصی که طرفداری می کنند از قدرتهای بزرگ، ولو به واسطۀ تضعیف ملت، اینها هستند که فرانسه شان آنطور است که بختیار را پناه داده است، و جوانان ما را به حبس کشیده. و امریکایشان آن است که آن جُرْثُومۀ فساد را در پناه خودش دارد حفظ می کند. اگر دست برندارند از این شیطنتها، اگر او بختیار را بخواهد حفظ بکند و او محمدرضای مخلوع را، ما با آنها به طور دیگر معامله می کنیم. ما نخواهیم گذاشت که توطئه های آنها به ثمر برسد. و ما به وضع دیگر با آنها معامله خواهیم کرد. ملت ما برای همه چیز حاضر است. توطئه ها را می شکنیم و این جُرْثُومه های فساد را یا اصلاح می کنیم و یا طرد. ای ملت عزیز! قوی باش که پشتیبان تو خداست، با ارادۀ مصمَّم به پیش برو که نگهدار تو خداست. تو برای خدا و برای جمهوری اسلامی قیام کردی. قویدل باش که پیروز خواهی شد. خداوند ان شاءالله شما جوانها را برای ما حفظ کند. همۀ طبقات را برای ما حفظ کند.