سخنرانی
زمان: 7 مهر 1358 / 7 ذی القعده 1399
مکان: قم
موضوع: وضعیت معلولین انقلاب و رسیدگی به حال آنها
حضار: خانواده های شهدا و کارکنان اُرتُوپِدی اصفهان
بسم الله الرحمن الرحیم
اظهار همدردی با معلولین انقلاب
من هر روز تأسفم بیشتر می شود؛ دیروز جمعی از معلولین اینجا بودند. گاهی از آن جهت مواجه شدم، مورد تأثر و تأسف. و امروز شما می گویید که چهار میلیون در ایران معلول هست! و من نمی دانم که این چهار میلیون معلولین انقلاب هستند، یا اعم از این انقلاب و غیر از انقلاب. در هر صورت، لابد در بِیْنِشان معلولین انقلاب زیاد است و این مورد تأسف بسیار من است که ما یک همچو جوانانی در این انقلاب معلول داشتیم. و عدّۀ کثیری هم اشخاصی بودند که از دست رفته اند. منتها در مقابل یک همچو ضایعه، ما آن چیزی که بدست آوردیم به نظر می آید که بیشتر باشد. برای اینکه حیثیت اسلام و حیثیت ملت ایران داشت پایمال می شد؛ کوشش داشتند به اینکه حیثیت اسلام را ساقط کنند، ملت ما را هم همین طور؛ و خداوند تعالی خواست که آمال آنها بوجود نیاید، و ملت ما را بیدار کرد، به طوری که همۀ قشرها کوشش کردند و با همت همۀ قشرها ـ چه دانشگاهی، چه روحانی، چه کارمند، چه بازاری، چه اداری ـ همۀ اینها با هم کوشش کردند و بحمدالله این توطئۀ شیطانی و این سد طاغوتی را شکستند.
من امیدوارم که خداوند به ما و همۀ شما توفیق بدهد که این خللهایی که در ایران پیدا شده است بتوانیم پُر کنیم جایش را. و این معلولین ان شاءالله شفا پیدا بکنند؛ یا معالجاتی که لازم است برای آنها بشود. و البته امثال شما، که در این امر وارد هستید و مواجه هم هستید دائماً با این قشر معلولین ـ و معلوم است که روحیّه تان متأثر می شود از اینها ـ کارتان
اگر برای خدا باشد ارزنده است. امیدوارم خداوند به شماها سلامت و صحت بدهد که در راه خیر کوشا باشید. و همه نظرتان به این باشد که یک اشخاصی که برادرهای ما هستند، برادرهای شما هستند، و اینها در این راه معلول شده اند، یا اینکه معلول بوده اند، نجات پیدا بکنند. به آن اندازه که می توانید به آنها خدمت بکنید.
اما راجع به این تقاضایی که دارید، ممکن است این کاغذ پیش من باشد تا من مطالعه کنم. و مراجعه کنند که ان شاءالله بلکه انجام بگیرد تقاضای شما. و من از شماها متشکرم. خداوند به همۀ شما صحت و عافیت عنایت کند.
[پس از سخنان یکی از همسران شهدای اصفهان، حضرت امام فرمودند:]
من هم به شما و سایر بازماندگان شهدا تسلیت عرض می کنم؛ و شریک شما هستم در این مصیبتها، و شریک ملت ایران در مصیبتهایی که به آن وارد شده است و می شود. لکن آن چیزی که مصیبتها را آسان می کند این است که برای خداست. چون امر برای خداست و پشتیبانی از احکام خدا و از اسلام است، آسان می شود همۀ امور. اولیای ما هم همه چیزشان را برای اسلام فدا می کردند و فدا کردند. خداوند ان شاءالله به شما صبر عنایت کند، و آنها را رحمت کند ان شاءالله .