مصاحبه
زمان: 7 آذر 1357 / 27 ذی الحجه 1398
مکان: پاریس، نوفل لوشاتو
موضوع: پیوستن ارتش به انقلاب ـ سیاست نفتی جمهوری اسلامی
مصاحبه کننده: خبرنگار روزنامۀ فرانسوی لوژورنال
سؤال: [در مورد ارتش، آیا آرزوی پیوستن ارتش را به مردم دارید؟ آیا مطمئن هستید که ارتش طرفداران شما را سرکوب نخواهد کرد، در صورتی که فرمان جهاد بدهید؟]
جواب: در میان ارتش، فرماندهانی هستند که از شاه پشتیبانی می کنند و خود آنان در غارتگری و چپاول شریک جرم شاه هستند. بدیهی است که اینان حساب خودشان را از مردم جدا کرده اند و هرگز به مردم نمی پیوندند. ولکن سربازان و افسرانی که با مردم پیوند دارند و خود آنان از وجود رژیم شاه رنج می برند، دیر یا زود به مردم می پیوندند. و از آثار این پیوستن است ـ طبق اخبار واصله ـ خودکشی بعضی از سربازان و افسران و گاهی هم بعد از کشتن فرماندهان خود، و نیز اخبار اعدام بعضی از سربازان و افسران به دست رژیم که گاهی گفته می شود اعدام دسته جمعی این سربازان و افسران به دست رژیم انجام شده است. ولی آنچه مسلّم است، شاه با تکیه بر ارتش و یا سرکوبی مردم، نمی تواند به حکومت خود ادامه دهد.
ــ [در مورد نفت؛ سیاست نفتی جمهوری اسلامی چه خواهد بود؟ سطح تولید نفت در حد حاضر باقی خواهد ماند؟ قراردادهای بسته شده از طرف رژیم قبل، سرجای خود باقی خواهد ماند؟ موضع شما در مورد قیمت نفت چیست؟]
ــ آنچه از هم اکنون می توان گفت این است که، ما چاههای نفت را نمی بندیم، ولکن چوب حراج هم بر آن نمی زنیم. ولی کسی هم نمی تواند بر ما تحمیل کند که استفاده کردن ما از نفت، فقط باید از طریق فروش آن به دیگران باشد. چرا ما نتوانیم به جای پول نفت، خود آن را در اقتصاد کشور جا بدهیم. و اما در مورد سطح تولید و یا قیمت آن و نیز در مورد
قراردادهای بسته شده، دولت آینده که منتخب نمایندگان واقعی مردمند، باید تصمیم بگیرند.
ــ [در مورد رژیم، جمهوری ای که شما می خواهید تشکیل دهید، اسلامی خواهد بود، بنابراین آیا خواهید پذیرفت که در رأس آن قرار گیرید؟]
ــ اولاً این مردم هستند که باید افراد کاردان و قابل اعتماد خود را انتخاب کنند و مسئولیت امور را به دست آنان بسپارند. ولکن من شخصاً نمی توانم در این تشکیلات مسئولیت خاصی را بپذیرم و در عین حال همیشه در کنار مردم ناظر بر اوضاع هستم و وظیفۀ ارشادی خود را انجام می دهم.