مجله نوجوان 194 صفحه 26

شهریار زنجانی سفرنامۀ پرپر! وقتی زنگ در دوبار پشت سر هم به صدا در می‏آید، یعنی یا پدر خیلی گرسنه است یا یک خبر خوش دارد. آن روز دو­بار پشت سر هم دوبار زنگ زد و این می‏توانست نشانۀ خبر خیلی خوشی باشد. پدر پس از کلّی دوندگی و تلاش و رو انداختن به این و آن، بالاخره توانسته بود بلیط برای یک کوپۀ قطار بگیرد. البته قطاری که پدر گرفته بود تا نیشابور بود واز آنجا به بعد را باید جور دیگری تا مشهد می‏رفتیم. من در این سفر تصمیم گرفتم که یک سفرنامۀ درست و حسابی بنویسم تا اگر قرار شد راجع به گذران تابستان انشا بنویسم، حرفی برای گفتن داشته باشم. البته مطالبی را که به عنوان انشا نوشتم در واقع ته ماندۀ سفرنامۀ مشهد در تابستان است. چرا ته مانده؟ چون در طول سفر، سفرنامۀ من به عناوین مختلف برگ برگ شد واز بین رفت. روز اول ساعت 45/4 با بدبختی به قطار رسیدیم. الآن ساعت ده شب است و من دارم این بالا سفرنامه می‏نویسم. این بالا یعنی تخت بالایی که پس از کلّی جدل و دعوا با خواهرم و برادرم و مادربزرگم آن را به دست آورده‏ام. قرار بود با اتوبوس به راه آهن بیاییم ولی در بین راه یک موتوری که در خط ویژۀ اتوبوس تک چرخ زده بود با یک موتور سه چرخ بازیافت شهرداری تصادف کرده بود و راه، بند آمده بود. به همین دلیل مجبور شدیم با التماس از رانندۀ اتوبوس بخواهیم که ما را در بین ایستگاه پیاده کند. به این ترتیب ساکها و چمدانها و دیگر وسایل را کول کردیم و پیاده از سر چهارراه گمرگ تا میدان راه آهن دویدیم، چون خیابان ولی عصر یک طرفه به سمت بالاست