سینما
یک اتفاق خوب
ابراهیم حاتمیکیا در حال حاضر از ارکان سینمای ایران است. او در طول سالهای گذشته ثابت کرده است که یکی از فیلمسازان حرفهای سینماست. حاتمی کیا بر تکنیک فیلمسازی تسلط
دارد و دغدغههای یک فیلمساز متعهد سبب میشود که همۀ آثارش در خور توجّه باشد. حاتمیکیا پیش از این سه دورۀ فیلمسازی داشت ولی پس از ساختن سریال «حلقۀ سبز» رسماً وارد دورۀ جدیدی از فیلمسازی شد. دورهای که به زعم بعضیها فیلمهای غیر جنگی
و شهری حاتمیکیاست. پیش از این نیز حاتمیکیا در دورهای از فیلمسازی خود دوران فیلمهای شهری داشت ولی در آن دوران، جنگ و مضامین جنگی
را در بافتهای شهری جا داده بود و نگاه پس از جنگ به جنگ را نشان میداد. فیلمهای موفقی همچون از کرخه تا
راین، آژانس شیشهای و ارتفاع پست.
آخرین فیلم این دوران فیلمسازی حاتمیکیا یعنی «به نام پدر» فیلمی
بود که از تخصص و تخیّل حاتمی-کیا، عقبتر بود و شاید جایگاهش را در میان فیلمهای حاتمیکیا بتوان پیش از آژانس شیشهای در نظر گرفت.
البته فیلم آژانس شیشهای و از کرخه تا راین هم در میان کلیۀ آثار حاتمی
کیا و هم در سینمای ایران در جایگاهی متفاوت قرار دارند.
با اینکه خیلیها او را فیلمساز جنگی میدانند ولی او در همان عرصه،
گونههای مختلفی را تجربه کرده
است.
او مستند داستانی را در «خاک سبز» تجربه کرد. ژانر ماورایی را در «برج مینا» آزمایش کرد و حتی نوعی از فیلمهای متعلق به آینده را نیز در «روبان قرمز» به نمایش در آورد.
در بحث تکنیک فیلمسازی و استفاده
از ابزار آلات مدرن نیز حاتمیکیا جزو پیشگامان بود. او در فیلم «موج مرده» برای اولین بار از تکنیک تصویربرداری دیجیتال در سینما استفاده کرد و پس
از تدوین دیجیتال فیلمش، آن را به روی فیلم 135 میلیمتری منتقل
کرد.
یکی از مسائلی که به فیلم «به نام
پدر» او صدمه زد، اسپانسر فیلم و تبلیغات میانی آن بود که به وضوح، خود را به فیلم تحمیل کرده بود. با
این حال، کادربندیها و تصاویر بسیار زیبایی که در فیلم بود، جذّابیت زیادی داشت. حاتمیکیا در دو سریال «خاک سرخ» و «حلقۀ سبز» نشان داد که در تلویزیون نیز میتواند زیبا عمل کند و کارهایی بسازد که بیننده را به دنبال خود بکشد.
او عامل «تعلیق» را در سریالش پخش کرد و همین مسئله باعث میشد
مجلات دوست نوجوانانمجله نوجوان 194صفحه 22