مجله نوجوان 146 صفحه 29

والاس و گرومیت در نفرین خرگوشی» آخرین اثری است که خالقان آنها ارائه کرده­اند. این اثر نیز مانند سایر قسمتهای این مجموعه به شیوۀ کاملاً عروسکی ساخته شده است و با تاکتیک فیلمبرداری تک فریم فیلمبرداری شده است. یعنی در هر ثانیه حداقل 24 فریم عکس گرفته می­شود و برای هر فریم حرکتی انجام می­شود یا در صورت نیاز قطعه­ای از هر عروسک را جابجا می­کنند. در سالهای اخیر تیم برتون از این تکنیک برای آثار بلند سینمایی خود استفاده کرده است. استودیو باکس را باید کارگردان جسوری بدانیم که چنین تکنیکی را برای فیلم پرحرکت و شلوغی همچون «نفرین خرگوشی» انتخاب کرده است. داستان این فیلم که «نیک پارک» آن را نوشته است، داستانی جذاب است و شاید بتوان با توجه به جنس داستان، این فیلم را در گروههای سنّی بالاتر از کودکان به حساب آورد. «پارک» در نگارش این اثر به مسئلۀ هم­زیستی انسانها و حیوانات توجّه خاصّی داشته است و پیامهای اصلی فیلم را از دهان کشیش بیان می­کند. بیان این موضوع که دست بردن در مسیر طبیعی طبیعت کار درستی نیست پیامی است که نویسنده اثر روی آن تأکید بسیاری دارد. ازطرفی دیگر ارتباط شبهه خرگوش با خانوم «تاتی» بیننده را به یاد «کینگ کونگ» می­اندازد. همین ایده سبب شده است که بخش انتهایی فیلم کاملاً سکانس فرار کینک کونگ از سالن تئاتر شهر و کشته شدنش توسط نیروهای ارتشی شباهت داشته باشد. شوخی­های کلامی و تصویری در این اثر بسیار شیرین و مناسب است که البته انجمن گویندگان جوان به دلیل برگردان بسیار زیبا و مناسب این اثر چه از نظر ترجمل گفتار و چه از نظر تطبیقه کلام و حرکت لب و دهان و عروسکها باید تشکر کرد. با توجه به نوع خاصّی که در طراحی دهان عروسکها به کار رفته است و بازآفرینی صدای آنها و القا و انتقال حسّ گوینده را مشکل کرده است که گویندگان به راحتی از عهدۀ این مسئله بر آمده­اند. «والاس، گرومیت در نفرین خرگوشی» فیلمی بسیار زیبا و جذّاب است که با توجه به سالهایی متمادی تجربۀ سازندگان آن با پختگی و تکنیک بالایی ارائه شده است.