مجله نوجوان 246 صفحه 4

اول سلام آن شب ، شب سختی بود. شبی دردناک و پراز غصه و التهاب. آن شب میلیون ها انسان تا صبح بیدار و نگران بودند. دست ها غم و غصه! اگر اشک میلیون ها انسان را آن روز صبح که خبر رحلت امام را شنیدنـد می شد یک جا جمع کرد ، دریایی می شد ! امام رفته بود! به سوی آسمان بلند بود : - خدایا سلامت امام را از تو می خواهیم! - خدایا امام را برای ما نگه دار! - خدایا... یکی بود ، یکی نبود ! همه جا خدا بود. خدا مهربان بود. خدا انسان های مهربان را دوست داشـت.خدا عاشق خوب ها بود. عاشق بهترین ها. عزیزترین ها. و خدا هر که را دوست داشتـه باشــد ، به سـوی خـود می برد. خدا امام را دوست داشت. خدا امام را به ملکوت اعلی برد. امام اوج گرفت. پرواز کرد و به آسمان ها رفت. ما ماندیم و هزارانامام رفته بود! آن روز ، چهاردهم خرداد ، روز عجیبی بود ! ملتی برای همیشه با رهبرشان وداع می کردند. اما امام هنوز هم زنده است. چرا که همه صالحان زنده اند. روز پانزدهم خرداد هم روز عجیبی بود. جنایت آن روز شاه را هیچ کس فراموش نمی کند. کسی که آن روز پیروز شد ، امام خمینی (ره) بود. درست که رژیم شاه برای مدتی با سرکوب و کشتار وحشیانه مردم ، امام را از صحنه دور ساخت، اما امام دست برنداشت و عاقبت پیروزی با ایشان بود و ملت بزرگی که امام را ولی و رهبر خود می دانستند.