مجله نوجوان 218 صفحه 31

توصیف آلمان که چنین است و چنان است و گل و گلستان و... » پریدم توی حرفش و گفتم: « قبلاً گفته بودید توی « بورسا » قوم و خویش دارید، تونستین اونجا تشریف ببرین؟ » گفت: « نه، بعد از اینجا یه سری باید برم بورسا. » گفتم: « افسوس رشدی بیک، افسوس که نمی تونید! » گفت: « چرا؟ واسه چی؟ » گفتم: « گازوئیل نیست. گازوئیل که نباشه یعنی اتوبوس و مینی بوس و... هیچی. » گفت: « واقعاً چه گرفتاری واسة مردم درست کردن! » گفتم: « رشدی بیک، توی آلمان وضع چطوره؟ » باز هم حدود نیم ساعت از ترن و مترو و اتوبوس برقی و... تعریف کرد، دوباره پریدم توی حرفش و گفتم: « خُب، رشدی بیک. انشاء الله که ما رو ببخشید چون مجبوریم امشب غذای سرد بخوریم. وقتی گاز نباشه چارة دیگه ای نیست. » وقتی این جمله را می گفتم ادای کسی را در می آوردم که عنقریب می خواهد گریه کند و بغضش بترکد. رشدی بیک حدود 15 دقیقه از آشپزخانه های مجهز و شیک آلمان تعریف و توصیف کرد و ما هم در همین فاصله سفره را پهن کردیم. واقعاً یک هفته ای می شد که به خاطر نداشتن گاز ، غذای سرد می خوردیم. کمی زیتون و پنیر و عسل با یک لیوان گذاشتم جلوی رشید بیک و گفتم: « حتماً توی آلمان که بودید می گفتید وقتی برسم به ترکیه چه غذاها که نوش جان می کنم. اینطور نیست؟! با کمال شرمندگی باید بگم که این روزها توی کشور غذا هم نیست. » روشدی بیک گفت : « اگه می دو نستم، از آلمان با خودم می آوردم. اونجا فت و فراوون بود. » گفتم: « انشاء الله می بخشین. کاش اگه سرد هم بود می شد کمی کتلت گوشت یا سوسیس سرسفره بیاریم اما گوشت شده کیلویی هفتصد لیره و سوسیس معمولی هم 400 لیره است. اصلاً آم نمی تونه نزدیکشون بشه. » رشدی بیک لقمه اش را به زور فرو داد و در حالی که چشمهایش داشت از حدقه در می آمد، گفت: « واقعاً اینها رو درست می گی؟ غیر ممکنه! باور کردنی نیست. » گفتم: « به خدا رشدی بیک همینه که می گم. فردا خودتون تشریف ببرید بازار و از جلو ببینید. » رشدی بیک گفت: « خیلی وضع بدی شده. یعنی اینجا یه کارمند با حقوق ماهیانه اش فقط می تونه ده کیلو گوشت بخره؟ » گفتم: « بله، همین طوره، توی آلمان چی؟ » دوست نوجوانان سال پنجم / شماره 6 پیاپی 218 / دوم خرداد 1388