قرار بود اعضای کانون نویسندگان ایران برای دیدار با امام به محل اقامتشان بروند. آن روزها دیدارها در مدرسه علوی انجام می شد. سیمین دانشور هم از اعضای این کانون بود که برای ملاقات رفته بود.
مرحوم آیت اللّه لواسانى که از دوستان امام بود از طرف آقایى به خواستگارى من آمد.
مقامات بعث عراق در توجیه اخراج طلاب غیر عراقی که به قصد انحلال حوزه نجف انجام میشد خدمت امام رسیدند و گفتند ما نمیتوانیم به این نحو در برابر حوزهٔ نجف سکوت کنیم
اولین برخورد خصوصى قابل ذکر وقتى بود که توسط مرحوم اشراقى داماد حضرت امام(رض) احضار شدم و نمىدانستم مطلب چیست.
یک روز امام در مسیر قدم زدن در حیاط در حالى که با دست به سمت درختى اشاره مىکنند، از یکى از همکاران مىپرسند: اسم آن درخت چیست؟
در حرم حضرت ابوالفضل، یک فریاد، شاخه سبز درخت قلبها بود: ابوالفضل علمدار، خمینی را نگهدار!
قانونى در فرانسه وجود دارد که ذبح هر حیوانى را در خارج از کشتارگاه منع مىکند، هنگامى که امام از چنین قانونى مطلع شدند فرمودند: چون تخلف از قانون است از این گوشت نمىخورم.
امام نوعاً با کسانی که ادعای خارقالعاده و کشف و کرامت داشتند، روی خوش نشان نمیدادند
امام حاضر نبودند کلمۀ على یا محمد در زیر پایشان قرار بگیرد؛ گرچه اسم حضرت رسول (ص) یا حضرت على (ع) نباشد.
در اوایل آمدن امام به نجف اشرف بود که به دلایلى دولت بعثى عراق تصمیم گرفته بود که با مراجع تقلید در نجف ملاقات کند، از این ملاقات دو مقصود داشتند: یکى، این بود که آیت اللّه حکیم را تضعیف کنند؛
سال 1352 بود که به همراه حاجسید احمدآقا و فرزندمان حاجحسنآقا که بیش از یکى دو سال نداشتند، به نجف رفتیم...
امام یک ساعت مانده به اذان صبح امام بیدار میشدند و وضو میگرفتند و پس از نماز شب مشغول مناجات شعبانیه میشدند
دقت نظر و وسعتنظر، دو چیز است که هر دو در حضرت ایشان جمع بود.
نصایحی است که امام به مناسبت های مختلف میفرمودند، که خیلی در شاگردان مؤثر بود
شبی که خبر شهادت دکتر بهشتی و یارانش به دفتر امام رسید، نمیدانستیم این خبر را چگونه به گوش امام برسانیم
زمان زندانی بودن حضرت امام، من سرباز بودم ...
وقتى امام دست مبارکشان را روى سینه من گذاشتند، ترس و وحشت من تمام شد و از آن لحظه به بعد دیگر چنین حالتى براى من اتفاق نیفتاد!
یک دفعه در محضر ایشان نشسته بودیم، عدهاى از ایران آمده بودند و براى ایشان سهم امام آورده بودند.
امام شما یک فرد معمولى و یک شخص عامى نبود که با مرگش همه چیز تمام شود، بلکه او یک فکر و یک اندیشه بود.
کلیه حقوق برای موسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی (س) محفوظ است.