مجله کودک 376 صفحه 13

شخص آن نگاه و جستجوگرانه و تیزبینانه را داشته باشم و اگر موضوع من یک شخصیت زنده در جلوی رویم نباشد و مجبور باشم تا از تصویرش استفاده کنم باز هم سعی می­کنم آن ویژگی جستجوگرانه را از کارم حذف نکنم. تا حد امکان با تهیه عکس­ها و تصاویر و اطلاعات راجع به آن شخصیت تلاش می­کنم موضوع را بشناسم و به یک تحلیل کلی شخصیتی از او برسم. البته همه اینها به شرطی است که زمان کافی در اختیار داشته باشم وگرنه در خیلی از کارهایم مثلاً کاریکاتورهایی که باری مطبوعات می­کشم زمان زیادی در اختیارم نیست و باید سریعاًکاری را شروع و تمام کنم. به عبارتی باید در همان اتودهای اولیه به نتیجه رسید. *کاریکاتورهایی که دارای فوریت نیستند را ظرف چه مدت می­کشید؟ مشخص نیست. شروع می­کنم به اتود زدن. اتودهای من خیلی آزاد هستند و در حین این کار راجع به اینکه در نهایت چه می­خواهم انجام بدهم فکر می­کنم، اینکه از چه خطوطی استفاده کنم؟ از چه رنگی؟ چه فرمی؟ بیان بعدی­ام چگونه باشد؟ بافت کارم چطور باشد؟ و... اتودها ممکن است پیوسته نباشد و بین آنها فاصله­های چند روزه و یا حتی یک ماهه بیفتد اما در نهایت اگر مجموع همه آنها را حساب کنید هر کدام از کاریکاتورهای چهره­ای که من کشیده­ام معمولاً یک روز کاری بیشتر زمان نبرده است. اجراهای من اجراهای خیلی پیچیده­ای نیستند و بیشترین تلاش من این است که بتوانم به یک پرتره بامزه و خنده­دار و جذاب برسم. می­دانم و معتقد به این قضیه هستم که یک هنرمند باید سلیقه­ساز باشد و کارش ارزش­های خودش را داشته باشد اما گذشته از این مهم­ترین هدف من این است که در نهایت کارم جالب و بامزه باشد. *آیا کاریکاتور چهره الزاماً باید به مزه و خنده برسد؟ اگر طنز از آن حذف شود دیگر کاریکاتور نیست کاریکاتور باید دارای طنز باشد، حالا این طنز می­تواند خیلی رو باشد، ممکن است خیلی عمقی باشد. روبات نظافتچی بالاخره به آرزوی خود می­رسد و موفق می­شود وال ای را که آلوده پا به سفینه اکسیوم گذاشته بود، پاکسازی کند.