مجله نوجوان 140 صفحه 7

یک وجب خاک ماه رمضان چون ماه شادی است به یک سریال طنز هم احتیاج دارد. فرمول تمام این سریالها یکی است. یک پولدار است و یک فقیر مؤمن و زلال دارد. در این سریالها آدم مؤمن فقیر است و آدم پولدار حق ندارد دین و ایمان داشته باشد. در تمامی این سریالها یک پول کلانی هم وجود دارد که آدمها 30 روز ماه رمضان را دنبال بدست آوردن آن هستند و یک دفعه شب عید فطر تصمیم می­گیرند آن را یکجا به یتیمان و فقیران بدهند و از شرّ آن خلاص شوند. آخر می­دانید؟ تمام مشکلات موجود در سریال باید الّا و لابد در همان شب عید فطر یعنی قسمت آخر سریال حل بشود و لذا تا آخر ماه سر کارید. ضمناً ازدواج برای سریال ایرانی مثل آب برای ماهی واجب و حیاتی و ضروری است. شب عید فطر آنقدر ازدواج توی سریالها سر می­گیرد که کم مانده فلان آقای سریال شبکه یک با فلان خانم سریال شبکه سه و فلان خانم سریال شبکه پنج با فلان آقای سریال شبکه دو ازدواج کند. آن دسته از جوانان ایرانی هم که توانایی ازدواج ندارند می­توانند تشریف ببرند داخل سریال، آنجا حتماً مشکلشان حل می­شود. میوه ممنوعه این سریال علاوه بر کلیشههای بالا، دیالوگهای خیلی خوبی دارد. ­ای کاش باقی نویسندهها و کارگردانهای تلویزیونی نیز حداقل نوشتن دیالوگهای خود را به نمایشنامه نویسهای حرفه­ای می­سپردند. بازی علی نصیریان هم که حرف ندارد. شکرانه ما اعتقاد داریم که رعایت کردن حجاب هیچ وقت دست و پای کارگردانهای ایرانی را نبسته­ است و باعث ضعف فیلمهای ایرانی نبوده است. در نتیجه اعتقاد داریم که استفاده از چند تا بازیگر بی حجاب خارجی هم نمی­تواند باعث جذابیت فیلم شود، پس بهتر است این کارگردانها هم به جای این قرتی بازیها به فکر فیلمنامه حرفه­ای و کار حرفه­ای باشند که این کارها آخر و عاقبت ندارد.