کتابخانه

یادبود
پاسخ به تقاضای ارسال امضا برای یک دانش آموز
یادبود بر روی عکس شهید، بنا به تقاضای خانم زهرا غزائیان
کد خبر: 71815 | تاریخ خبر: 09/08/1395
نسخه چاپی | ارسال به دوستان
برو به صفحه: برو

نوع ماده: صحیفه امام

پدیدآورنده : خمینی، روح الله، رهبر انقلاب و بنیانگذار جمهوری اسلامی ایران، 1279 - 1368

محل نشر : تهران

ناشر: مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی (س)

زمان (شمسی) : دی‌ ‭1361

زمان (قمری) : ربیع الاول ‭1403

مکان: تهران

شماره صفحه : 181

موضوع : پاسخ به تقاضای ارسال امضا برای یک دانش آموز

زبان اثر : فارسی

مخاطب : غزاییان، زهرا

یادبود بر روی عکس شهید، بنا به تقاضای خانم زهرا غزائیان

‏‏یادبود‏

‏‏زمان: دی 1361 / ربیع الاول 1403‏

‏‏مکان: تهران، جماران ‏

‏‏موضوع: پاسخ به تقاضای ارسال امضا برای یک دانش آموز‏

‏‏مخاطب: غزائیان، زهرا‏

‏‏ [‏‏بسم الله الرحمن الرحیم. امام خمینی، ای پدر عزیز گرامی!‏

‏‏      از شما خواهش می کنم و شما را به آن خدایی که همۀ ما و شما می پرستیم، این عکس را امضا کنید.‏‎ ‎‏دوستدار حقیقی شما، زهرا غزائیان ـ سوم راهنمایی از بهشهر‏

‏‏امام عزیز، ای امام من، ای روح من، ای هستی من!  با آن دستهای پاکت، این عکس را امضا کنید و من‏‎ ‎‏این امضا را در قاب عکس بگذارم و آن را به دیوار بچسبانم.‏‎[1]‎‏ خدایا، خدایا، تا انقلاب مهدی، حتی‏‎ ‎
‏‎

‎‏کنار مهدی، خمینی را نگهدار.‏

‏‏تقدیمی از بهشهر ـ غزائیان ـ خیابان امام خمینی، چایخانۀ حقیقت، حاج صمد غزائیان‏‏]‏

‏‏ ‏

‏‏[‏‏بسمه تعالی‏‏]‏

‏‎     ‎‏خداوند رحمت فرماید شهید سعید را.‏‎[2]‎

‏‏روح الله الموسوی الخمینی‏

‏‎ ‎

‏‎

‎

  • ـ نامه ای دیگر نیز از این دختر خانم دانش آموز به دفتر امام خمینی رسیده است که نشانۀ احساسات پاک نسل نوجوان انقلاب نسبت به رهبر و پیشوایشان امام خمینی است: «بسم الله الرحمن الرحیم به نام خداوند بخشایشگر و مهربان خدمت رهبر عظیم الشأن انقلاب، نایب امام، بنیانگذار جمهوری اسلامی و پدر عزیز و مهربان سلام، سلامی که از یکی از شهرهای ایران زمین، از راههای پرپیچ و خم به سوی جماران پرواز می کند. ای جماران پذیرا باش سلامم را که از فرسنگهای پر فراز و پر نشیب، از شهر حزب الله پرور، از شهرستان شرف و حرمت، از شهرستان بهشهر به سوی شما پرواز می کند.     سلامی را که فرستادم آن مقاومت و آن لیاقت و آن شهامت را در خور خود نمی بینم مستقیماً به امام اهدا کنم. ای جماران، تو گواه باش و واسطه ای باش برای من تا این سلام من که از دل پر از درد و ناله است، اماما پذیرا باش.     جماران، ای رهبر و عاشقان لقاء الله و امام عزیز، این بار جرأت گرفتم و به پیر جماران، به پیر بزرگوار، به اسوۀ امام زمان و نایب برحق این قلب تپندۀ 36 میلیونی و این امید امیدواران، این طبیب دردمندان، سلام عرض می کنم. سلام بر تو که امید تمام فرزندان پدر از دست داده و غمخوار مادران گریانی. می دانم که این ضربه های منافقین خلق به این قیام، یعنی انقلاب اسلامی اصلاً اثری بر ساقط کردن روحیۀ شما ندارد، به هر حال خدمتگزارانی را از ما جدا می کنند و به لقاء الله می پیوندند، این بار دست کثیف جنایتکاران امریکا از آستین گروهک ضدخلق بیرون آمده و جمعی از مظلومان جنوب تهران را زیر چکمه های امپریالیستی له کرده اند تسلیت و تبریک به شما عرض می کنم و به پیشگاه ولی عصر امام زمان منجی عالم بشریت. ای امام، تبریک  به شما گفتم شاید صحبتی با شما کرده باشم، این صحبت شاید دارویی باشد تا قلب ضعیفم را مداوا کند تا از پای در نیاید.     اماما تو چگونه ای و کیستی که با یادآوری نام تو دل آرام می گیرد و تمام دردها و رنجها از بین می رود.  همان طوری که قرآن کریم می فرماید: «الا بذکرالله تطمئن القلوب». همانا دل با ذکر خدا آرام می گیرد. دل هم با ذکر خدا آرام می گیرد و هم با سخنان دلنشین شما دل آرام می گیرد. اماما من نمی دانم که چگونه شما را وصف و ستایش کنم، لیاقت آن را ندارم. اماما، ای نایب مهدی ـ ای یاور مهدی ـ ای همرزم مهدی! تو چگونه رهبری هستی که با مشت خالی اسلام را به پیروزی رساندی؟     امام، ای امام من! ای روح من! ای هستی ام! من افتخار می کنم که چنین رهبری دارم و بس.     ای امام من! برخود می بالم و می نازم و افتخار می کنم که چنین محبوبه ای دارم. ای امام من! تو را با چشم پدر می نگرم و فکر می کنم که شما را در مقابل خود با غرور و پیروزی نظاره می کنم و یکباره بر آن چهره تابناک شما بوسه زنم و لبان خشکیده ام را از چهرۀ عطار شما طراوت بخشم و روحیۀ تازه از آن بدن مملو از علم شما کسب کنم و خود را به سوی لقاء الله سوق دهم. باز هم افتخار می کنم ما جوانمردان تاریخ هستیم زیرا همچنین رهبری داریم. قلم قادر به نوشتن و کاغذ قادر به جای دادن آن صفات نیکو و آن چهرۀ تابناک شما نیست.     ای امام! هر وقت دلم گرفته است به آن تصویر تابنده ات و آن چهرۀ زیبایت نظاره می کنم و امید آن دارم که روزی شما را با غرور و پیروزی در آغوش گیرم ولی صد افسوس چنین سعادتی را ندارم، میلیونها افسوس.      ای امام! تنها خواهشی که از شما دارم این است که شما را به مهدی ات، به یار و یاورت، غمخوار و مونس و همدستت، و به محبوبه ات الله قَسَمَت می دهم که ای امام، ما را دعا کنید، این ملت عزیز و شریف را دعا کنید و از محبوبه ات بخواه که ما را ببخشد و ما را کمک کند تا زیر چتر ستمگران و گروهکها گام برنداشته بلکه روز به روز به طرف محبوبه گام برداریم. عاشق امام قائم و عاشق شما. و رزمندگان را دعا کن؛ شما را دعا می کنیم: خدایا، خدایا، تا انقلاب مهدی، تو را به جان مهدی خمینی را نگهدار. جواب نامه را لطفاً ارسال فرمایید. دوستدار حقیقی شما، زهرا غزائیان ـ خدا نگهدار شما.»
  • ـ مرقومۀ امام خمینی بر روی عکس شهید نوشته شده است.