الحدیث الحادی عشر
بالسّند المتّصل إلی محمّد بن یعقوب، عن محمّد بن یحیی، عن أحمد بن محمّد، عن ابن محبوب، عن علیّ بن رئاب، عن زرارة، قال: سألت أبا عبد الله، علیه السّلام، عن قول الله عزّ و جلّ: «فِطْرَتَ الله الّتی فَطَرَ النّاسَ عَلَیْها.» قال:
فطرهم جمیعا علی التّوحید. ترجمه «زراره گوید پرسش کردم از حضرت صادق، علیه السلام، از فرموده خدای تعالی: فطرة الله الّتی فطر النّاس علیها. فرمود: «خلق کرد ایشان را همگی بر توحید.» شرح اهل لغت و تفسیر گویند «فطرت» به معنای «خلقت» است. در صحاح است:
«الفطرة، بالکسر، الخلقة.» و تواند بود که این «فطرت» مأخوذ باشد از «فطر» به معنای شق و پاره نمودن، زیرا که «خلقت» گویی پاره نمودن پرده عدم و حجاب غیب است. و به همین معنی نیز «افطار» صائم است: گویی پاره نموده هیئت اتصالیه امساک را. در هر حال، بحث از لغت خارج از مقصود ماست. بالجمله، حدیث شریف اشاره است به آیه شریفه در سوره «روم»: فَأَقِمْ وَجْهَکَ لِلدّینِ حَنیفاً فِطْرَتَ الله الَّتی فَطَرَ النّاسَ عَلَیْها لا تَبْدیلَ لِخَلْقِ الله ذلِکَ الدّینُ القَیِّمُ وَ لکِنَّ أَکْثَرَ الناسِ لا یَعْلَمُون ما ان شاء الله اشاره اجمالیه به این فطرت، و کیفیت آن، و چگونگی بودن مردم بر فطرت توحید، در ضمن فصول و مقاماتی چند می نماییم.
کتابشرح چهل حدیث (اربعین حدیث)صفحه 179