نامه
زمان: 17 بهمن 1349 / 9 ذی الحجه 1390
مکان: نجف
موضوع: تذکر دربارۀ مسائل مختلف
مخاطب: خمینی، سید احمد
بسمه تعالی
احمد عزیز ، مرقوم بی تاریخ شما واصل شد. ان شاءالله تعالی سلامت باشید. 1 ـ راجع به کتابخانه چون من از وضع ساختمان آنجا اطلاع نداشتم نوشتم اگر می شود حجراتی برای طلاب زیاد شود؛ اگر مناسب نیست اختصاص دهید به همان معیلها و شما مختارید در این امر.
2 ـ راجع به رفتن تهران برای شهریه، مقصود شهریۀ اصحاب بوده؛ اگر صحیح نبوده متشکرم.
3 ـ حضرت آقای عموی معظم، مادامی که قم هستند، خیلی مواظبت از ایشان بکنید؛ هم از حیث کرسی و مکان و هم از حیث غذا و سایر امور خصوصاً احترامات.
4 ـ راجع به آقای آشتیانی و آقازادۀ ایشان نفهمیدم از چه جهت نگران هستند؛ بهتر
است وجهش ذکر شود. اینجانب هم نمی توانم خیلی در این امور دخالت کنم، بهتر است همان جا حل شود. به وکیل تهران هم (به قول شما) می نویسم و استفسار می کنم. شما خیلی به این امور مادی اعتنا نداشته باشید.
5 ـ پول گذرنامه را می نویسم بدهند. ان شاءالله موفق و مؤید باشید و جدیت در تحصیل، و مقدم بر آن، بر تهذیب نفس داشته باشید. والسلام علیکم.
پدرت
ماها هم در کربلای معلا مجتمع هستیم و به شما من دعا می کنم. از قرار مکتوبی از ایران، قدری در وجوه و ایصال به اشخاص مختلف هرج و مرج شده است؛ از بیرونی به اشخاص مختلف اشخاص را ارجاع می دهند و به وکیل رسمی اینجانب آقای تهرانی ایحال نمی کنند و مثل آنکه بناست دست ایشان را ببندند. این مطلب صحیح نیست و باید وجوه به ایشان برسد و اگر آقای عمو تشریف دارند به هر دو و به وسیلۀ آقایان در تهران یا قم مجتمع شود تا صرف حوزه ها گردد. این نحو که نوشته شده است بسیار بد نحوی است و به مصارف غیرصحیحه می رسد. شما مأمور تحقیق هستید که چه اشخاصی از وکیل اینجانب مردم را منصرف می کنند و باید مرقوم دارید. والسلام.